Als kiezer heb je huiswerk

Karl Meesters is concertorganisator bij rien à voir en presentator van het VRT-programma Niks Te Zien, waar hij als slechtziende met bekende gasten op reis gaat. Hij schrijft tweewekelijks over zijn Brussel.

Na mijn dagelijks uurtje sport zat ik even na te puffen in de sauna van een fitnessclub. De deur zwaaide open en twee stemmen kwamen binnengewaaid, enthousiast met elkaar converserend. Mannen, vijftigers op het eerste gehoor, in een taal die ik niet meteen kon thuisbrengen.

“What language are you speaking?” vroeg ik nieuwsgierig. “Hindi,” antwoordden ze. Ze woonden intussen vijftien jaar in Brussel, na enkele jaren Parijs en andere Europese steden. “Brussel is de beste stad van Europa,” concludeerden ze.

Verrast vroeg ik waarom. “De levenskwaliteit is onbetaalbaar, net omdat ze zo betaalbaar is. Brussel bruist. Het is de wereld in het klein. De minderheden zijn in de meerderheid. Iedereen voelt zich er thuis. Een van dé symbolen van Brussel is een bastaardhond. Say no more.”

Hun overtuigde analyse verraste me en ik vroeg de twee mannen of ze gingen stemmen. Weg sfeer. “Nee, dat niet, dat heeft geen zin. Het is altijd hetzelfde. Politici beloven van alles, maar doen niks. Ze denken alleen aan zichzelf.”

Die plotse negativiteit verbaasde me. Hoe kun je nu zo lyrisch zijn over Brussel en tegelijk zo cynisch over de politiek? Akkoord, de Brusselse politiek verdient zelden een schoonheidsprijs en kan tergend traag verlopen, maar ook dat weerspiegelt de complexiteit, de eigenheid van de stad.
En als dingen vooruitgaan, is dat zeker te danken aan die mensen die hun nek uitsteken, en dat zijn zeker ook politici. Het blijft voor mij dus een voorrecht om te mogen stemmen. Want dragen ook wij geen verantwoordelijkheid als kiezer, als burger?

Hellholes

'Dankzij' mijn slechtziendheid moet ik goed voorbereid naar de stembus. Ik moet perfect weten welk scherm eerst opent, waar welke kandidaten staan. Improviseren lukt niet. Ik neem dan ook uitgebreid mijn tijd om kandidaten op te zoeken, debatten te volgen, standpunten te vergelijken ... Zodra ik in het stemhokje ben, zeg ik tegen mijn begeleider: “Die persoon, op die plaats, op die lijst.”

Hoe kunnen wij verwachten dat de politiek ons goed vertegenwoordigt, als wij zelf ons huiswerk niet maken? Stemmen heeft impact. Bewuste keuzes leiden tot betere beslissingen. De komst van de voetgangerszone was voor mij als slechtziende een bevrijding. Het bestaan van cultuurtempels zoals de AB, de KVS of Muntpunt in hartje Brussel is voor mij als muziekfanaat een zegen. En in Brussel werken zelfs de roltrappen.

Bewuste keuzes leiden tot beter beleid, en ja het kan nog veel beter. De vuilheid, de drugsproblematiek, stations die 's nachts transformeren in hellholes, liften als urinoirs, parken waar zelfs 'goedzienden' niet meer door durven.

Is Brussel vandaag de beste stad van Europa? Allicht niet. Soms lijkt het alsof we voor elke drie passen vooruit, weer twee stappen achteruitzetten en dat is frustrerend. Maar Brussel kan het wel worden. De keuze is aan ons, en de kracht om te veranderen aan wie zondag verkozen raakte. Wie dat niet wil zien, is ziende blind. Zeg dat een slechtziende het gezegd heeft.