Volg de gids (2): Arnout deelt zijn interesse in de geschiedenis van de Brusselse voeding

Ze zijn te herkennen aan een paraplu, een map foto's of een geluidsversterker, en lopen rond met een groep nieuwsgierigen: de stadsgidsen. Deze zomer laat ook BRUZZ zich rondleiden in eigen stad. We volgen Arnout, een gids met een specifieke interesse in de geschiedenis van de Brusselse voeding. Hij neemt ons mee naar de Koninklijke waterkerskwekerij in Laken.

Zodra je het naamloze park binnenwandelt vanaf tramhalte Braambosjes zijn de lange smalle waterkersbedden, vele meters lager al te zien. Alles aan deze strook is groen. En terwijl het verkeer verder raast over de Van Praet- en Vuurkruisenlaan is het hier kalm. Een aantal bezoekers zoekt een dunne boom om hun fietsslot rond vast te kunnen maken. De meesten zijn voorbereid om een stukje te stappen over vochtige grond en dragen degelijke wandelschoenen.

Wie ooit al naar een event van 'Half-en-half: feeding the city' ging, weet dat je iets speciaals mag verwachten. De toegang tot een bijzondere locatie behoort tot één van de uitgangspunten van organisator Arnout Vandamme. "Ik breng mensen bij elkaar op een plek, gelinkt aan het Brussels culinaire erfgoed, die meestal gesloten is voor publiek. Het zijn éénmalige momenten.”

Hannes en zijn vrienden kwamen al eerder naar 'Half-en-half'. Zo leerden ze in Hoeilaart over de dikke tafeldruiven. Vandaag blijkt vooral de locatie tot de verbeelding te spreken. “Ik was heel benieuwd naar deze plek,” zegt Hannes. “De waterkersbedden liggen in een oude spoorbedding, dat spreekt tot mijn verbeelding.” Op vraag van koning Leopold II werd de spoorbedding in kwestie aangelegd. Hij had het plan opgevat van een ondergronds station met aansluiting op het Europese spoornet.

De toewijding van Arnout is groot. “Al drie jaar wilde ik hier iets organiseren, maar telkens was er een reden waardoor het niet lukte. De waterkersbedden waren eerst zeer verwaarloosd. Vervolgens werden we overvallen door covid waardoor we niet mochten samenkomen en was er een overnemer die zich niet goed raad wist met de waterkerskwekerij. Tenslotte werd het project overgenomen door Ferdinand Moy van Cressondo. Toen ik hem voor het eerst sprak was er meteen sprake van een fijne wisselwerking.”

Ferdinand neemt de Franstalige rondleiding voor zijn rekening, hij zal het komende anderhalf uur al zijn kennis over het kweken van waterkers delen. Arnout daarentegen verlaat meteen het terrein met de Nederlandstalige groep en duikt het bos in om daar eerst over de geschiedenis van de site te vertellen. Dat Arnout vandaag zelf een rondleiding geeft is uitzonderlijk. “Omdat ik telkens een specifiek onderwerp selecteer, is het niet meer dan gepast om een kenner hierover aan het woord te laten. Vaak lukt het vrij eenvoudig om een gids of expert in één van de twee talen te vinden. De grote uitdaging zit dan in het bedienen van de andere taalgroep.”

Proevertje

Met veel flair vertelt Arnout over de megalomane plannen van Leopold II en hoe het project samen met hem stierf. De groep luistert aandachtig en geniet tegelijkertijd van de groene omgeving. Als we ter hoogte van de jachthaven zijn, deelt Arnout een weetje: “Hieronder is een ingang naar het ondergrondse treinstation.” Verschillende mensen laten zich zo ver als mogelijk over de balustrade hangen om het te kunnen zien.

Bij terugkomst staan er kommetjes met verse waterkerssoep te wachten op de wandelaars. Naar believen aan te vullen met takjes waterkers, uiteraard vers geoogst. De reacties zijn onverdeeld lovend.

Een degelijk verhaal gaat hier hand in hand met een gemoedelijke sfeer. “We hanteren elke keer dezelfde formule waarin we eerst een rondleiding geven over een specifiek onderwerp op een gepaste bijzondere locatie. Daarna volgt een concert en er wordt afgesloten met een glas, hoe kan het ook anders, half-en-half. Niet de versie met witte wijn en cava, wel die met lambic en faro van Cantillon.”

Terwijl de middag op zijn einde loopt, droomt Arnout al hardop over de toekomst: “Heel graag zou ik in snoepfabriek Joris in Sint Agatha Berchem een 'Half-en-half' organiseren. Ze zijn het schoolvoorbeeld van het industrieel productieve Brussel.”

Daarmee benoemt hij ook de waarde van zijn rondleidingen. “Soms is het de laatste kans om een producent in werking te bezoeken.”

Meer info

• Half-en-half: feeding the city
• Cressondo waterkerskwekerij