De laatste baanronde van Kevin Borlée, ex-collega Van Branteghem blikt terug

Het einde van een dynastie, en een zeer succesvolle bovendien. De nalatenschap van de familie Borlée kan niet overschat worden. Vrijdagavond namen 400 meter-lopers Kevin en Jonathan Borlée afscheid van de atletiek op de Memorial Van Damme, na een atletiekcarrière van meer dan 15 jaar aan de wereldtop. Ook vader en coach Jacques zet een stap terug. Cedric Van Branteghem, CEO van het Belgisch Olympisch Comité en ex-collega van de tweelingbroers, blikt terug.

Van Branteghem beleefde zijn sportieve hoogtepunt in de herfst van zijn carrière, dankzij het ontluikende talent van 's lands snelste tweeling. “Mijn mooiste herinnering is de vierde plek op de Olympische Spelen van Peking in 2008. Wij kloppen daar aan de deur van de 4x400 meter, als nieuwe ploeg met twee zeer jonge atleten. En meteen halen we de finale en presteren we daar ongelofelijk goed.”

De eerste ontmoeting van Van Branteghem met de Borlée-tweeling was er enkele jaren eerder, op een stage in het buitenland. “Olivia Borlée, de oudere zus, was toen al een topatlete. En Jonathan en Kevin waren mee op stage. Twee identieke broers die, nog wat speels, aan het trainen waren en na de training nog even gingen voetballen”, herinnert Van Branteghem zich. Niet veel later werd het duidelijk dat ze fantastisch konden lopen en een hele mooie stijl hadden.

De eerste echte ontmoeting – zeg maar: confrontatie – was in de winter van 2006. “Ik was al jaren ongeslagen op de 400 meter. Maar op het BK Indoor versloeg Kevin mij onverwacht. Plots is daar een kleine snotneus die mij in de laatste dertig meter voorbijsteekt.”

Topsportcultuur

Gevraagd naar wat nu de erfenis van de Borlées is, is Van Branteghem kort en duidelijk: een 400m cultuur. “Ik was in mijn tijd de enige die onder de 46 seconden liep. Nu lopen ze met verschillende atleten onder de 45 seconden. Daar hebben Kevin en Jo, samen met hun vader Jacques enorm aan bijgedragen. En dat zal niet plots stoppen nu de tweeling de spikes aan de wilgen hangt.”

En als we verder kijken dan de baanronde? Dan heeft de sprintfamilie uit Woluwe meer dan zijn hand gehad in de topsportcultuur die de Belgische atletiek geadopteerd heeft. “Die hebben ze meegebracht uit de Verenigde Staten, waar de tweeling gestudeerd heeft. En Jacques heeft die cultuur ook meteen omarmd als coach. Ze gingen steeds op zoek naar kleine verbeteringen. En vooral, hoe kunnen we technologisch mee zijn?”

Laatste ronde

Een mens komt handen en voeten tekort om de medailles op Belgische, Europese en wereldkampioenschappen te tellen. Ook al werden de broers regelmatig door blessures teruggeslagen, ze bleven op internationale toernooien een garantie op succes. Tot op latere leeftijd Jonathan Borlée vanwege aanhoudende rugpijn net voor de zomer met sprintpensioen ging.

Voor Kevin rest er nog één ereronde op de piste van het Koning Boudewijn-stadion. “Hij zal de race lopen zoals elke andere race. Full focus en er vol voor gaan”, aldus Van Branteghem, die zelf ook zijn laatste rondje liep tijdens de Memorial Van Damme in 2010. “Maar de dag is zeer bijzonder. Je staat op. Je neemt je laatste ontbijt. De laatste mobiliteitsoefeningen, opwarming en stretches...straks staat hij voor een laatste keer op de opwarmingspiste. En voor de rest moet Kevin gewoon genieten.”