Han Dirk Hekking: Over de moeizame zoektocht naar een onderkomen

“Menig huisbaas lijdt aan een ongelukkige combinatie van een wilde en blinde liefde voor de Brico, totale ongeschiktheid voor klussen, en het heilige geloof dat een professional goud kost.”

Brussel bezorgt menige Nederlander een cultuurschok. De Hollandse provinciaal die via de Reyerslaan en Montgomery de stad inrijdt, denkt dat hij ergens een verkeerde afslag heeft genomen. Hij waant zich in Parijs.

Maar de stad koppelt plekken van internationale allure ook aan superdorpse locaties. Op het Fernand Cocqplein in Elsene, maar ook soms in Sint Lambrechts Woluwe en Watermaal voelt mijn dagelijkse domicilie, het Europees Kwartier, ver weg. Op zijn best verkeer ik er in een provinciestadje.

Je loopt er het café binnen, en krijgt het gevoel dat de clièntele het etablissement al generaties lang bezoekt. Met teckel of poedel. Die horen er ook bij.

Waar moet je in zo'n prachtige stad of prachtig dorp gaan wonen? Het vinden van een huis lijkt simpel - er is redelijk veel aanbod.

Daarna begint de grote verbazing.

Neem nu die private verhuurders, die kennen we in Nederland nauwelijks. Alleen als je in Nederland 'op kot' gaat kom je er nog met in aanraking. Voor een eengezinswoning krijg je meestal te maken met een woningbouwvereniging. Een publieke instelling die de loketgedachte hoog in het vaandel heeft staan.

Niet zo in Belgenland. Hier vallen vooral die verbouwingsrariteiten in huizen je op. Menig huisbaas lijdt aan een ongelukkige combinatie van een wilde en blinde liefde voor de Brico, totale ongeschiktheid voor klussen, en het heilige geloof dat een professional goud kost.

Dan hebben we nog de plaatsbeschrijving. Onbekend voor Nederlanders. Hooguit kan een woningbouwvereniging bij je verhuizing zeggen dat je een zwijnenstal van je huurwoning hebt gemaakt. Op jouw kosten moet de schoonmaker er doorheen.

Horrorverhalen

In België is de woning tot in detail beschreven. De op de vierkante centimeter vastgelegde verkleuringen in het behang, ze ademen wantrouwen.

Dat komt ook terug in de borg die je betaalt. Expats grossieren in horrorverhalen over huisbazen die die borg als mooi extraatje beschouwen, schade of geen schade.

Maar wij kennen ook guerrillahuurders. Die betalen bij gebreken de huur maar ten dele. Of ze betalen de laatste paar maanden van hun contract geen huur meer. De huisbaas moet dat dan maar wegstrepen tegen de borg.

Helemaal groen waren wij niet toen wij op Brusselse huizenjacht gingen. Vandaar dat we direct wisten dat we niet in zee moesten gaan met die oude huisbaas in Stokkel.

Zelfs bij de keuken die eruitzag dat hij was geplaatst in de tijd dat de Bee Gees nog hip waren, murmelde hij dat het geheel nagelnieuw was.

Vrienden hadden al gewaarschuwd voor 'Jekyll en Mr Hyde-verhuurders'. Vóór ondertekening van het contract heb je te maken met de grootste, meertalige mensenvriend.

Na ondertekening schudt de huisbaas zijn polyglotte veren af en spreekt uitsluitend de wereldtaal Frans. Hij 'verhelpt' gebreken met de verwarming door erop te slaan, en is stokdoof voor overige klachten.

Onze jacht naar huis met tuin voor de kinderen voerde ons van Stokkel naar Etterbeek naar Sint-Pieters-Woluwe.

Niet alles is ons meer bijgebleven. Behalve natuurlijk dat sfeervolle huis In Sint-Pieters-Woluwe waar de kinderen best mochten spelen in de tuin van De buurman. Die was helaas beeldhouwer, en had zijn tuin volgezet met sculpturen van halfnaakte dames. Wij jubelen over Gods schepping, maar voorzagen vanwege de onderzoekende aard van de kinderen dat onze verzekeraar nog harder zou jubelen.

File

En natuurlijk het schitterende pand op kruipafstand van metrostation Stokkel. Prachtige architectuur, diepe tuin, gerenoveerd. We gingen er twee keer langs. Geen vuiltje aan de lucht.

Tot we 's avonds op aandringen van een collega voor de derde keer gingen kijken en elkaar niet meer konden verstaan vanwege file in de lucht.

Het gezegde 'driemaal is scheepsrecht' ging bij onze huizenjacht niet op. We hadden 26 bezichtigingen nodig voor we ons droomhuis vonden. Dat verlieten we overigens na anderhalf jaar weer. Verwarmingsproblemen.