Laptopia: CitySightseeing Brussels

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. Deze week: CitySightseeing Brussels.

DINSDAG 21 MAART, 11.30 UUR

Het geronk van een autocar roept herinneringen op aan schoolreizen. Aan de tijd waarin de organisatie en het welslagen van een reis nog buiten je eigen verantwoordelijkheid lag. Het enige wat je op de dubbeldekkers van CitySightseeing Brussels moet doen, is snel op de bovenste verdieping hoppen om voor de grote voorruit te kunnen zitten. Daar draai je aan een knopje om te kiezen uit de acht wereldtalen waarin de Brusselse wereldwonderen zullen worden uitgelegd. De stemmen van de Chinese en Spaanse gidsen lopen wel wat door elkaar, maar dat houdt een mens scherp.

Een twintigtal toeristen onderneemt de avontuurlijke reis op de Blauwe Lijn 1 naar het noorden - richting Atomium en terug. De vriendelijke buschauffeur weet op dat moment echter al dat hij zal moeten omrijden door een betoging van de zorgsector. Daardoor begint de achttalige audiogids dan weer totaal naast de kwestie te praten, dus wordt hij snel het zwijgen opgelegd.

Om 11.40u draaien we van het Koningsplein de Koningsstraat op, waar de sightseers het beroemde Brusselse fileprobleem wel héél aanschouwelijk krijgen voorgesteld. Na een uitputtende honderd meter in de scherpe tijd van tien minuten, probeert de chauffeur voor wat verstrooiing te zorgen door het exposé over de witloofkweek in de Kruidtuin alvast vrij te geven. Maar die Kruidtuin komt uiteindelijk pas om 12.06u in zicht, waardoor nu twee Indiërs, vier Amerikanen en nog een trits Europese ingezetenen denken dat het witloof in het Warandepark werd uitgevonden.

Als een geroutineerd taxichauffeur vervolgt onze stuurman zijn alternatieve route. Fluks leidt hij zijn rode olifant uit het immobilisme. Dat we niet door de tunnels gaan, is een gemiste kans. Anderzijds krijgen de toeristisch lang onderbelicht gebleven Liedts- en Masuipleinen nu alle aandacht. Ondertussen prijst de Stem dan maar Brugge, Gent en Antwerpen aan, die zich op minder dan een uur rijden van hier zouden bevinden. Dat klinkt wel raar als je net meer dan een half uur over het traject Centrum-Schaarbeek hebt gedaan, maar de klanten eisen geen factcheck. Over Wallonië horen ze trouwens geen woord, tenzij - echt waar, daar is dat schoolreisgevoel weer - over het Hellend vlak van Ronquières.

Om kort te zijn: veel gehopt wordt er niet. Niet On en niet Off. Tot we aan het Atomium zijn, en het gros beslist dat de terugreis nog even mag wachten. Met een lading heropgevisten van de vorige doortocht begeeft onze rijdende gated community zich terug naar het centrum. Stilaan raken we toch in een positieve flow, want “Leopold II schonk ons de Belgische kolonie Congo,” zegt de Stem, en bij het Elisabethpark aan de Basiliek klinkt het zelfs dat dit “lang geleden een chique buurt was”.

Dat we nu langs Molenbeek rijden, wordt vakkundig verzwegen, en ook op de mooie muurschildering van de onthoofding worden we niet attent gemaakt. Op de brug aan de Vlaamsepoort gaat het immers al over de boetieks van het fashion district. Al wat de toeristen op dat moment zien, is hoe iemand een van de kleurige windmolentjes langs het kanaal herstelt. Ze zijn inmiddels wel gewoon dat er op deze bus wat décalage zit tussen wat hen verteld wordt en wat ze met eigen ogen zien. Toeristische praatjes bevatten altijd fake news, in Brussel kan dat soms surreële vormen aannemen.