Laptopia: de BRUZZ-redactie

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. Deze week: de BRUZZ-redactie.

WOENSDAG 5 APRIL, 13 UUR

Voor het Flageygebouw en het gelijknamige plein hebben de medewerkers van BRUZZ geen oog. De latten van de luxaflex houden overtollig zonlicht en werkelijkheid zonder nieuwswaarde buiten. Zolang er nergens breaking news-kreten klinken, wisselen de journalisten alleen een blik van verstandhouding met hun computer, waarvan ze het al zwaar geërodeerde toetsenbord verder verslijten.

Een journalist is een medium. Hij moet niet alleen met zijn onmiddellijke omgeving, maar met de complete kosmos in verbinding staan. Door zijn hoofd passeren onophoudelijk boodschappen van allerlei zenders, die bij zoveel mogelijk ontvangers moeten terechtkomen. Daartoe staat het integrale gamma communicatiemiddelen tot zijn beschikking. Dus Flageygebouw of Hol van Pluto: een redactie is in essentie een geïntegreerd stelsel van kabelbanen en kladblokjes, van stekkerdozen en fluostiften. De langeafstandsprinter reageert plichtsgetrouw maar ingehouden op het commando van een medewerker die zich voorlopig niet laat zien. Het whiteboard propageert plannen voor de toekomst, terwijl een stapel oude BRUZZ-exemplaren de plannen uit het verleden verteert. “De kranten niet terugleggen = billenkoek” leest het dwingende opschrift boven de bakjes met de nationale dagbladpers. Voor comic relief zorgen ook enkele zonevreemde elementen: emotioneel verwaarloosde planten die desondanks nooit klagen, een pluchen tijger in een onnatuurlijke houding, een papieren vlaggetje van Union Saint-Gilloise dat elke illusie van objectieve verslaggeving doorprikt.

De schizofrene spreidstand tussen print en online die elke redactie aanhoudt, wordt weerspiegeld door een vreemde mix van analoog en digitaal: een staafje Pritt wordt achter de hand gehouden voor het geval meer geavanceerde vormen cut and paste het laten afweten. Overbevraagde smartphones functioneren complementair aan de vaste telefoons uit een vorig technologisch tijdperk. De snoeren volgen de bochten waarin de redacteurs zich wringen om de andere kant van de lijn de gewenste quotes te ontlokken.

Al die hoogwaardige informatieverwerking kost natuurlijk energie. Dus heeft iedereen ergens tussen twaalf en vier recht op een zoektocht naar een middaglunch waar eigenlijk geen tijd voor is. Ondertussen worden op de redactie de koffiemokken en waterglazen doorlopend gegangbangd. Sommige maniakken eten appels, anderen teren op een dieet van notenmix en neusspray. Alleen de walnoten blijven liggen. Centraal staat de blauwe blob van Sip Well. Een excuus om even de kont te lichten, en mentaal uit de impasse te geraken die al schrijvend of monterend was ontstaan. Want elke journalist weet: om productief te kunnen neerzitten moet je ook onproductief kunnen rondlopen.

Tot datzelfde spel van autistische concentratie en efficiënte tijdverspilling hoort ook het schakelen tussen gewijde stilte en geanimeerde redactiegesprekken. BRUZZbuzz ontstaat vooral wanneer een terugkeerder verslag doet van zijn tour op het terrein, iemand een dossier aftoetst bij een collega, of klaagt over een bron die maar niet terugbelt. Een krant maken is individualistisch groepswerk. De nette rijen bureaus op de redactievloer verdoezelen een ondoorgrondelijk organisch proces. De looplijnen op het vast tapijt tonen het netwerk van losvaste allianties dat dagelijks de kolommen en autocues vult.