Laptopia: Frituur Baraque Tabora

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. Deze week opent hij zijn laptop aan frituur Baraque Tabora aan de Antwerpsepoort.

MAANDAG 26 SEPTEMBER, 22 UUR

Brussels schepen van Handel Marion Lemesre (MR) wil een wedstrijd uitschrijven om de Brusselse frietkoten een nieuwe, uniforme look te geven. Ze wil met andere woorden water en vuur - architectuur en frituur - met elkaar verzoenen. Ze wil dat we voortaan onze curryworsten in een kiosk van Clear Channel kunnen kopen. Het doet wat denken aan de fictieve Europese richtlijn over de krommingsgraad van de bananen, en klinkt ook als een typisch voorstel van verdwaalde liberalen. Zij zullen de abstracte illusie van het vrij ondernemerschap en de vrije markt zelfs niet ter discussie stellen wanneer die door prijsafspraken, bedrijfsspionage, dumpingpraktijken, belastingontwijking of sjoemelsoftware wordt ondermijnd, maar wanneer een ondernemer iets produceert dat ze beneden hun stand achten, dan moet de overheid wel dringend ingrijpen.

What’s next? De Brusselse clochards in pakjes van Natan? Volières voor onze stadsduiven? Geen penissen meer op blinde muren?

Wel dapper dat ze met de Belgische friet en de Belgische koterij twee Belgische symbolen tegelijk op de schop durft te nemen. Alleen speelt ook hier weer de kwestie van de negentien gemeenten. Als de stad Brussel voor een bepaald frietkotmodel kiest, dan kiezen de andere gemeenten geheid voor een ander. En met die verdraaide communautaire windstilte is het vast ook nog even wachten voor het uitvaardigen van bouwvoorschriften voor frituren gewestelijke materie wordt. Boze frituristen zullen dus dreigen met verhuizing naar de overkant van de Kleine Ring.

Voor Baraque Tabora aan de Antwerpsepoort is dat bijvoorbeeld niet ver. Mevrouw Lemesre moet toch eens zeggen wat er mis is met een frituur als deze. De lichtbak bovenop het dak mag dan met tape bij elkaar gehouden worden, het baken maakt van ver duidelijk dat hier een Frituur/Friterie te vinden is. Het kot, waar met hangsloten en kabels nog wat kleine kotjes en kastjes tegenaan geklonken zijn, past netjes tussen de glasbakken, de vuilnisbakken, de elektriciteitskastjes en de pissijnen die de rest van het pleintje sieren. Langs de zijkant is er nog plaats voor een terrasje met een luifel, waar het nog best meevalt met de pisgeur. Je hebt er ook vrije inkijk in de open keuken en het berghok, waar grote blauwe emmers, kartonnen dozen en een ontkoppelde ijskast verbergen wat er te verbergen valt. De gevel wordt voorwaar opgevrolijkt met bloembakken vol geraniums. De tekeningen op het raam getuigen van humor en tonen onder meer een ‘Mitraillette origine Belge contrôlée’. Links twee schoorsteentjes met een paddenstoelen dakje, bovenaan een heuse dakgoot, rechts twee vuilnisbakjes voor gescheiden afval. Een derde vuilnisbakje houdt de deur open. De klant kan er al in zien liggen wat hij straks weer gaat weggooien. De scheef afgezaagde aluminiumplaten en onhandig vastgevezen profielen kunnen niet verdoezelen dat het pand is uitgerust met een state-of-the-artalarmsysteem met veiligheidscamera’s. Het licht is zo verdomd fel dat automatisch al het vet uit de lucht wordt gefilterd. De berg voorgebakken frieten raakt nooit opgespateld, en plastic bidons spuiten onophoudelijk sausen. Zo’n geïmproviseerd frietkot is niet gebouwd voor de eeuwigheid, maar veel zal het toch niet schelen.