Laptopia: Sainctelettesquare

De titel ‘square’ gaat niet zomaar naar het eerste het beste onplantsoenlijk pleintje. Je moet hem verdienen, elke dag. Het Armand Steurssquare, het De Meeûssquare of het Ambiorixsquare doen dat met verve. Maar het Sainctelettesquare slaat alles.

DINSDAG 17 OKTOBER, 15 UUR

Misschien is het wel wat onduidelijk waarom deze linkerbovenhoek van de Vijfhoek überhaupt voor het predicaat ‘square’ in aanmerking komt. Het is namelijk even zoeken waar exact in de vormeloze verkeersknoop de hoeken zitten die een plein eventueel tot een square kunnen maken. Dat wordt duidelijker als we de uitlopers even buiten beschouwing laten en Sainctelette terugbrengen tot zijn officiële vierkante meters: het grasperk dat voor de voormalige Citroëngarage en het Kaai-theater ligt, en de baanvakken errond. Daar zou je met enige geometrische goodwill een square in kunnen zien. Ook de aanwezigheid van het gras draagt bij tot een gevoel dat we met squares associëren, al is het verder alleen functioneel voor de werklui die het af en toe moeten afrijden.

Maar laat ons, dat gezegd zijnde, meteen terug naar het grotere plaatje kijken. Want de uitstraling van Square Sainctelette reikt veel verder dan zijn officiële grenzen. In de hoofden van de enthousiaste mensen hoort ook de dubbele legger over het kanaal erbij, en het is over het gevarieerde geheel dat ik het al zo lang eens wilde hebben. Het is immers hier dat alle wegen die Rome links laten liggen naartoe leiden, het is hier dat tunnels verwonderd boven water komen, het is hier dat je steeds weer die veranderende vergezichten hebt op het kanaal. Deze weergaloze weefstrook is een waardige toegangspoort tot onze stad, en vooral een aan te raden vertrekpunt er weer uit. Je moet dan wel al blij zijn als je vanaf hier in tien minuten aan IJzer of Ribaucourt geraakt, toch heb je op dit kruispunt ook het gevoel dat Amsterdam en Parijs niet ver weg meer kunnen zijn. En dat hier nu, langs het lange diepe water, waar achter oeverriet, achter oeverriet de zon… dat hier nu, langs dat lange diepe water, Antwerpen en Charleroi zomaar binnen handbereik liggen.

En dan zit onder dat kanaal ook nog eens die tunnel die naar weer andere wereldsteden leidt, en daar weer onder een metrolijn compleet met een per ongeluk gebouwd en dus nog nooit gebruikt metrostation. Trajecten van tram, bus en auto zijn zo intelligent ingepland dat ze de wandelaar niets in de weg leggen. En er staan ook heel veel palen. Palen van verkeerslichten, palen van verkeersborden, palen van wegwijzers, palen van advertentieborden, vaak ook palen van extra panelen en constructies die hier worden neergepoot om bepaalde stadsevenementen aan te kondigen. Momenteel moeten we het doen met enkele van www.tekstkar.be gehuurde lichtkranten op aanhangwagens die bepaalde werken in de omgeving aankondigen, maar dat heeft ook iets.

Alsof de prominente standbeelden van de Vaartkapoen en de Helden van de Haveninrichtingen nog niet zouden volstaan om van heinde en ver een kijkje te komen nemen op Sainctelette. Zeker sinds de heraanleg van de kaaien langs de Negende Linielaan wordt er geflaneerd dat het een aard heeft. Zowel ‘s avonds als overdag is het koppen lopen. De eendjes, de zwanen en de reigers eten hun buikje vol met wat hen wordt toegeworpen. Qua architectuur zijn aan het modernisme van de brugornamenten, het Kaaitheater en Citroën al een tijdje hedendaagse referentiewerkjes als Upsite en KBC toegevoegd. Over de stedenbouwkundig verlaagde drempel van het theater stroomt zoveel cultuur de stad in dat laag Molenbeek er helemaal van ondergelopen is. Vanuit de appartementen wordt gretig uitgekeken op de legendarische zonsondergangen en de maritieme bedrijvigheid van het havenkwartier. Hetzelfde gebeurt vanop de onmogelijk levend te bereiken bankjes, die speciaal daarvoor zijn neergezet op de rustieke kasseien tussen de twee bruggen. Brussels by Water is een sterk merk geworden in de mondiale sector van de pleziervaarten. De uitpuilende ferry’s met hun vrolijke vlaggetjes varen gewiekst tussen de vrachtschepen, die de exotische producten en specerijen lossen die door de kooplui van de oude pakhuizen in de Ieper- en Diksmuidelaan met veel misbaar aan de man en vrouw worden gebracht. Tot in Zinnik en Heffen geniet men mee van de mediterrane geuren van saffraan en olijfolie. Klet Sainctelette! Hup, hup met deze hub!

> Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.