Mosterdcrisis

Deze zomer reisden we langs de Loire. We kochten eten in voor een scoutskamp, zij daalden de rivier af per kano. Wij reden dus van supermarkt naar bakker en weer naar de supermarkt. Scouts hebben honger.

Frankrijk is Supermarktland. In heel wat dorpen zijn er geen bakkers, slagers of groenteverkopers meer, iedereen sjeest naar de hypermarché ‘à cinq minutes’, zoals de borden in het dorpscentrum beloven.

Maar dit jaar werden we getroffen door de lege schappen. Niet bij de keukenolie, maar bij de mosterd. Voor Mosterd heerst er in Frankrijk een pénurie. Boven de lege schappen, hangt er een papiertje, waarop staat: één pot per persoon! Het staat in de kranten, je hoort erover op de radio, mosterd is schaars.

Hoe kan dat nu? Wel, er is de oorlog in Oekraïne en er is de boycot tegen Russische producten. Beide ruziënde landen zijn grote producenten van mosterdzaad. De grootste producent is echter Canada. En daar is verleden jaar de oogst mislukt wegens felle droogte. Een ongeluk komt nooit alleen.
Behalve oorlog is er ook nog klimaatchaos. Er is ook mosterd in India, maar dat land gebruikt bijna al zijn mosterd zelf. Indiërs koken met mosterdolie zoals Grieken met olijfolie.

Maar waarom is er in ons land dan geen schaarste? Zou het kunnen dat de Fransen gigantische mosterdeters zijn? Kenners beweren van wel. Het is waar dat ik lang geleden in een restaurant in Téteghem eens een schotel kreeg met vijf verschillende mosterdpotjes op. Zoiets hadden we in België nog nooit gezien. Wat ik toen at, weet ik niet meer, maar er hoorde mosterd bij. De Franse keuken zweert daarenboven bij één type mosterd: die van Dijon.

Gemaakt van bruin mosterdzaad en bijzonder scherp. Het is zowat hun enige condiment. En ze gebruiken het in grote hoeveelheden. De Fransman kookt met mosterd zoals wij met bier (lapin à la moutarde, rognons à la dijonaise, andouillette …). Mosterd staat er altijd op tafel. Naast het zout.

Ons geluk is ook dat wij naast de Franse giganten nog heel wat lokale producenten hebben, van Wostyn in Torhout tot Raeren aan de Duitse grens (Moutarde Jefke). Er wordt mosterd gedraaid in Waasmunster, de twee Tierenteyns in Gent en in Oudenaarde (Camp’s). Je vraagt je soms af waarom er nog niet meer zijn? De grootste van het land moet Bister zijn, oorspronkelijk uit Jambes, nu in Achène. Zij hebben trouwens ook een fabriek in de Champagne bij Troyes, en ik las ginder in de krant dat zij daar nog wél mosterd hadden. Al die Fransen in de auto en op weg naar Saint Thibault. Voor Belgische mosterd!