De bibliotheek van Evelien Chiau: 'Alleen Harry Potter kreeg ik nooit uitgelezen'

Chiau groeide op in de buurt van Ninove, in Denderhoutem, waar ze de hele buurtbibliotheek verslonden heeft. “Mijn mama en ik waren verwoede lezers. Mijn papa en mijn broer lazen niet, maar hadden wel een bibliotheekkaart. Je mocht maar vijf boeken per keer ontlenen, maar dankzij hun bibliotheekkaarten konden mijn mama en ik elk telkens tien boeken ontlenen. Dat was nodig, want de buurtbibliotheek was maar drie halve dagen per week open en ik las zo snel dat ik soms twee keer per week tien boeken ging lenen.”

Als kind werd Chiau meer dan eens ’s nachts betrapt met een boek. “Ik kon het niet laten, tot mijn ouders me geboden om het boek aan de kant te leggen en te slapen. Ik herinner me hoe verzot ik was op krimi’s zoals IJzige Poppen van Theo Hoogstraaten. Het boek gaat over kinderen die detective spelen en op zoek gaan naar verdwenen kinderen.

Ze komen terecht in een speelgoedwinkel die vroeger een slagerij was en vinden daar in een oude diepvriezer de lijkjes van twee kinderen. De dader is een vrouw met psychische problemen die geen kinderen kon krijgen en er daarom twee vermoordde, als poppen verkleedde en invroor. Ik had nogal een lugubere smaak als kind, zo blijkt. Ook verhalen over drugsverslaving, meisjes die van thuis wegliepen en op straat terechtkwamen, heb ik altijd met zeer veel aandacht gelezen. Ik ben dan ook altijd een grote fan geweest van Dirk Bracke en Gerda Van Erkel.”

Het hoogtepunt van het jaar voor Chiau, die ook lid was van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen (KJV), was het slotevent van die KJV, waar ze kennismaakte met schrijvers: “Ik kreeg met Sinterklaas en mijn verjaardag geld dat ik spaarde om gesigneerde boeken te kopen. Geweldig vond ik dat.”

Chiau heeft de reputatie haar boeken ‘obsessief’ te klasseren. “Goh, obsessief? Ik klasseer mijn boeken gewoon alfabetisch, hecht er inderdaad veel belang aan dat ze netjes gesorteerd en op één rij staan. Als er vrienden op bezoek komen vinden die er hun plezier in om een paar boeken te verplaatsen, omdat ze weten dat ik zo’n pietje-­precies ben.”

De boeken van Douglas Coupland, de auteur van Generation X, staan allemaal op haar boekenrek. “Ik heb al zijn boeken gelezen en ik ontmoette hem enkele jaren geleden toen hij kwam spreken in BOZAR, Coupland slaagt erin om fantastische elementen te vermengen met de kleine, simpele dingen des levens: zowel de mooie als de minder mooie. En ik heb het wel voor zijn vaak cynische ondertoon. Ook Andrew Kaufmann, de auteur van mijn lievelingsboek All My Friends are Superheroes, schrijft op die manier. Van het pure fantasiegenre hou ik dan weer niet, het enige boek waar ik als kind niet door geraakt ben is Harry Potter. Het eerste kwam uit toen ik een jaar of tien was en ik wist onmiddellijk: dit is niet mijn ding.”

Op Chiau’s boekenrekken staan ook Vlaamse auteurs. “Maarten (Goethals, red.) en Joost (Vandecasteele, red.), bijvoorbeeld, met wier boekenkasten jullie vorige weken kennismaakten. Daarnaast hou ik erg veel van Vlaamse dichters van vroeger: Paul Snoek, Paul Van Ostaijen, Karel Van de Woestijne … Ken je Carmien Michels? Ze is een jonge auteur uit het Leuvense die slam poetry schrijft en wier twee romans Vraag het aan de bliksem en We zijn water mij zeer geraakt hebben. En het laatste boek van Celia Groothedde-Ledoux Wild vlees ken ik bijna uit het hoofd, omdat ik het voor de verschijning zo vaak heb nagelezen. Heerlijk vond ik dat, een boek zo tot stand zien komen en vol spanning wachten op wat er zou volgen.”

Chiau is freelanceschrijver en -redacteur, maar ze werkt ook bij het kenniscentrum voor gender en feminisme RoSa vzw in de Zennestraat, waar ze vormingen over gender geeft en schrijft voor Genderklik.be, een project van de overheid om gender bij het brede publiek bekend te maken.

En waar ze beroepshalve ook veel moet lezen: “Ik heb altijd boeken uit de RoSa-bib in huis en ik vind het ook heerlijk om permanentie te doen in de bibliotheek. Maar soms vind ik wekenlang geen tijd om voor mijn plezier te lezen, zoals nu met de aankoop van het appartement, de verbouwingen en de verhuizing. Ik heb altijd wel een boek in mijn tas om te lezen in de metro of als ik een koffie ga drinken of alleen op café ga. Vandaar dat ik geen hardcovers koop, want zo’n tientonner is niet echt handig om mee te sleuren.”

Kinderverzorgster

In het boek #Seksisme schreef Chiau een hoofdstuk over de beeldvorming van vrouwen in de media en in de reclame. Ook schrijft ze voor Charlie Magazine en ze publiceerde al in De Morgen en Psychologie Magazine. Nochtans wees weinig erop dat ze ooit een professionele schrijfster zou worden.

“Dat klopt, ik ben kinderverzorgster van opleiding en heb drie jaar in de kinderopvang en het kleuteronderwijs gestaan. Het was voormalig minister Freya Van den Bossche die me op een dag een bericht stuurde op Twitter met de vraag of ik niet op haar kabinet wou komen werken. Ik viel compleet uit de lucht, maar zij zag potentieel in mij. Zo is het begonnen.”

Toen ze later een half jaar in de psychiatrie doorbracht, schreef ze daar een blog over. “Mensen hadden vragen, maar ik had de energie niet om iedereen uit te leggen wat er aan de hand was. Toen kwam er die blog.

Schrijven over de problemen die ik toen had, heeft me heel veel deugd gedaan, en ik heb op mijn blog veel reacties gekregen van mensen die me vertelden dat ik heb geholpen de stap te zetten naar psychiater of psycholoog.” Uitgevers hebben haar al gepolst of ze over de periode in de psychiatrie geen boek wil schrijven, maar daar is ze nog niet aan toe. “Die periode ligt nog niet ver genoeg van me af om er echt objectief over te schrijven. Maar wie weet in de toekomst.”