Martin Michael Driessen, meesterschrijver op de korte afstand

Driessen was behalve schrijver en vertaler (uit het Duits) ook lang acteur en vooral regisseur voor opera en theater. Vandaar dat er tussen zijn debuut Gars uit 1999 en zijn volgende romans en verhalenbundels meer dan een decennium zat. Een ware held uit 2013 werd vervolgens wel genomineerd voor de Gouden Boekenuil, en zijn novellebundel Rivieren werd bejubeld en bekroond met de ECI Literatuurprijs. Pas verscheen met Mijn eerste moord en andere verhalen opnieuw een bundel met korter werk.

Driessen is vrijdag dus op zijn plaats op Kort Dag, al doet lengte er voor hem niet zozeer toe. “Ik heb geen voorkeur. Het verhaal heeft zijn voorkeur, en daar geef ik gehoor aan. Een van de spannendste momenten tijdens het schrijven is dat waarop me duidelijk wordt of wat ik wil schrijven een kortverhaal moet worden, of de ruimte van een novelle of een roman nodig heeft. Het is afhankelijk van het soort energie dat in de kern van mijn narratief vervat zit."

"Sommige ideeën met potentie kan je prima in een beknopt exposé van anderhalve bladzijde neerzetten, andere vergen meer plaats. Als je een kortverhaal schrijft, weet je wel zeker dat je alleen maar schrijft waarover je wilt schrijven. Je zet de beitel aan en elk tikje brengt je een enorme stap dichter bij het eindresultaat. Hoe kort het kan, bewees Ernest Hemingway met zijn verhaal van zes woorden: ‘For sale: baby shoes. Never worn.’ Een verhaal van grote tragiek in een notendop.”

Maar misschien heeft het ook met zelfkritiek en schrijfmethode te maken. Driessen getuigde eerder lang rond de schrijftafel te cirkelen om dan uiteindelijk soms maar een uur per dag effectief te schrijven. “Ik ben vaak het hele etmaal aan het nadenken, en als ik dan eenmaal begin te schrijven, heb ik niet zoveel tijd nodig om het op papier te zetten. Al blijft schrijven ook voor mij een intuïtieve en ongrijpbare bezigheid, en zijn de mooiste momenten die waarop je verrast wordt door je eigen woorden.”

En uiteindelijk is bij Driessen de verhalenbundel als geheel eigenlijk een langere compositie. Zo speelt in elk van de drie novellen van Rivieren een rivier een rol, en is de dood alomtegenwoordig in Mijn eerste moord. “Iedere auteur heeft thema’s die hem levenslang bezighouden. Bij mij is dat vaak noodlottigheid. De mens die zich geconfronteerd ziet met iets dat groter is dan hijzelf – of het nu een grote passie is, een oorlog of een natuurramp.