'Alcarràs': een weemoedig, Catalaans boerendrama

’t is zomer. De zon brandt en de perziken zijn rijp. Toch in de bioscopen met Alcarràs op de affiche, een fijnbesnaard boerendrama van de Catalaanse Carla Simón.

Het voelt verkeerd. Al generaties lang teelt een familie perziken in de Catalaanse Far West. Maar de grond behoort een ander toe en die plant een zonnepanelenpark op de plaats van de perzikbomen.

Voor de familie betekent dit het droevige einde van haar eeuwenoude manier van leven. Voor het zover is, moet er nog één keer geoogst. Van kleinkind tot opa: iedereen moet bijspringen tijdens de zomer van de laatste perzik.

Het groter politiek en economische plaatje is duidelijk. Ondanks de nadelen van grootschalige landbouw heeft voor veel familieboerderijen het laatste uur geslagen. Maar de Catalaanse scenariste en regisseuse Carla Simón munt vooral uit in het kleine verhaal.

Op twee manieren verbluft haar verfijnde boerenfilm die vorig jaar de Gouden Beer won op het filmfestival van Berlijn. Samen met haar niet-professionele maar uitstekende acteurs bereikt ze een naturel die alleen de groten bereiken. Nog indrukwekkender is dat je niet met één personage intiem meeleeft maar met de verschillende familieleden. Van de boer die zich nors kapot werkt tot de opa die zich schaamt voor zijn aandeel in de nakende ramp of het ravottend kleinkind dat plots zonder neefjes valt.

Smaakvoller dan een rijpe perzik en om begrijpelijke redenen een tikje weemoedig.

Vanaf 18 januari in de bioscoop