Geen idee of Georgiërs zich herkennen in dit onrechtstreekse portret van hun land. Flatterend is het niet, ook al weigert de in Zweden geboren regisseur Levan Akin om te somberen.
Aan de hand van een coming-of-ageverhaal, verre familie van Girl, schetst hij een land dat nog wordt afgeremd door homofobie, patriarchaal conservatisme en de macht en invloed van de orthodoxe kerk. De jongere generaties lijken zich daar niet door te willen laten verlammen en drinken en feesten hun geld- en toekomstzorgen weg. Maar nu gaan we misschien iets te ver in het interpreteren. In de eerste plaats gaat de Zweedse Oscar-inzending over een jongeman die zich op de dansacademie al jaren te pletter werkt. Hij blijft maar oefenen op de imposante traditionele volksdansen in de hoop een plaats te verwerven in het Nationaal Ballet. Een charismatische nieuwkomer is zijn grootste concurrent, maar ook het voorwerp van zijn begeerte. Het verhaal verrast amper, maar dat geeft niet, want de afwisseling van wilde en tedere scènes werkt en de charismatische hoofdrolspeler speelt en danst met een passie die je meesleurt.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.