The banshees of Inisherin: scherpzinnige, grappige en bloederige ode aan vriendschap

Dag drie en we kennen de break-upfilm van het jaar al. In The banshees of Inisherin gaan geen geliefden, maar vrienden uiteen. Het zou nog meer pijn doen.

Het einde van een liefdesrelatie kan pijn doen, het einde van een vriendschap nog veel meer. Zo voel je het na The banshees of Inisherin toch aan. Martin McDonagh volgt er het voor zeven Oscars genomineerde Three billboards outside Ebbing, Missouri mee op. Weet je nog? Die briljante zwarte tragikomedie met Frances McDormand als vrouw die gerechtigheid wil voor haar vermoorde dochter.

De Brits-Ierse scenarist-regisseur herenigde het Laurel & Hardy-achtig duo uit zijn debuutfilm In Bruges: Brendan Gleeson en Colin Farrell. Ze schitteren, elk op hun manier, nog feller.

Op Inisherin, een eiland dat in 1923 maar met een half oog volgt hoe een burgeroorlog Ierland in twee scheurt, concludeert Colm (Gleeson) dat hij geen tijd meer te verliezen heeft als hij als muzikant wat wil hebben betekend. Daarom zegt hij zijn vriendschap op met Pádraic (Farrell) die geen grotere ambitie koestert dan leuteren over zijn dwergezel. Verteerd door scheidingspijn tekent Pádraic verzet aan. Het intrieste gevolg is een absurd zware, bloederige escalatie die heel het eiland meesleurt.

Van het donkere verhaal met een scheut Ierse geschiedenis en folklore ben je minstens een dag niet goed. En toch is het soms hardop lachen. Weinig levenden schrijven zo’n scherpzinnige en grappige dialogen als McDonagh. De weelderige, soms westernachtige fotografie maakt de intieme tragedie grootser. Het wemelt van personages die een eigen film lijken te verdienen.

Neem je beste vriend (m/v/x) mee naar Banshees. Hij zal jullie vriendschap nooit nog durven opzeggen.

The banshees of Inisherin loopt vanaf woensdag 4 januari in de bioscoop