Fascisten houden niet van Pinocchio. De Mexicaanse meesterverteller Guillermo del Toro wel. Zo wijst de stop-motionparel Guillermo del Toro’s Pinocchio uit.
Review
'Guillermo del Toro's Pinocchio': imperfecte maar bloedmooie stop-motionparel
Moet er nog Pinocchio zijn? In september dook een liveactionremake op van de geliefde Disney-klassieker uit 1940. Hoe hard Tom Hanks ook zijn best deed als Geppetto, de meerwaarde was ver te zoeken.
Van een heel ander kaliber is Guillermo del Toro’s Pinocchio. Deze zalig tastbare, visueel weelderige en wonderlijke inventieve stop-motionfilm laat Disney links liggen en verbluft met een heel andere kijk op het populaire verhaal van de Italiaan Carlo Collodi.
Regisseur en scenarist Guillermo del Toro sympathiseert niet met een levende houten pop die ‘een echte jongen’ wil worden. Hij sympathiseert met een wezen dat anders is en niet vanzelf geneigd tot gehoorzaamheid. Pinocchio is geen marionet in contrast tot de vele Italianen die zich verliezen in het fascisme van Benito Mussolini.
De Mexicaanse meesterverteller die Oscars won met The shape of water laat donkerte, intimiteit en droefenis toe in zijn muzikale animatiefilm en dat maakt het juist extra ontroerend en meeslepend.
Het begin is het sterkst. Versplinterd door het verlies van zijn zoon, kapt en beitelt Geppetto een jongetje uit een houtblok. Een gevleugeld woudwezen blaast Pinocchio tot leven. Maar je voelt dat er iets niet klopt. Zoals bij het monster van dokter Frankenstein.
Sommige kijkers zullen voor minder of betere liedjes pleiten. Perfect is Guillermo del Toro’s Pinocchio niet. Maar goed ook. Del Toro houdt van Pinocchio zoals hij is, imperfect. Moet er nog Pinocchio zijn? Meer dan ooit.
Guillermo del Toro's Pinocchio loopt vanaf vandaag in de zalen
Lees meer over: Film , Guillermo del Toro , Pinocchio , review
