Een redelijk aantal niet meer piepjonge mensen zal na The tree (2010) en Depuis qu’ Otar est parti... (2003) wel enige interesse hebben in de derde langspeelfilm van Julie Bertuccelli. Zeker als ze horen dat Catherine Deneuve en haar dochter Chiara Mastroianni een moeder en dochter met een complexe relatie spelen.
Deneuve zet haar elfduizendste goeie vertolking neer als Claire Darling, een bourgeoise die ervan overtuigd is dat ze de volgende ochtend niet haalt. Ze improviseert een enorme garageverkoop om nieuwe huizen te vinden voor de duizend-en-een spullen die ze tijdens haar leven verzamelde. Spullen met een verleden, een verhaal en een ziel. Zo denken het personage, de regisseur en de Texaanse schrijfster van het boek Faith Bass Darling’s last garage sale er toch over.
Het relaas van de laatste folie wordt afgewisseld met hersenschimmen en flashbacks naar het niet altijd even rooskleurige verleden. De stijl is verzorgd en er is niets mis met het idee om een relatief zwaar thema als afscheid van het leven poëtisch en luchtig aan te pakken. Maar daar is ook alles mee gezegd.
Lees meer over: Brussel , Film , Julie Bertuccelli , Catherine Deneuve
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.