Brusselaars John Shank en Anna Falguères laten in Pompei het ene adembenemende beeld volgen op het andere, maar het is moeilijk om het mysterie blijvend ernstig te nemen.
Ergens in een woestijngebied waar Frans wordt gesproken, hebben aan hun lot overgelaten jongeren geld en scholing te weinig en tijd en ruimte te veel. De eigenaardige situatie en de titel suggereren dat er een ramp (daarom nog geen vulkaanuitbarsting) is gebeurd. De jongeren leven alsof gisteren en morgen niet bestaan. Ze slapen, eten, vrijen. Of kijken toe als ze voor dat laatste nog te jong zijn. Af en toe troggelen ze geld af van mensen in een verlaten tankstation.
Hun kleine wereld met eigen wetten wordt ontwricht door de entree van de rebelse en mogelijk gevaarlijke Billie (Garance Marillier uit Grave). Ze wil van de liefde proeven en lijkt die te vinden bij rebel without a cause Victor (Aliocha Schneider), tot ergernis van leider Toxou (Vincent Rottiers).
Met de keuze om bijna alle achtergrondinformatie en psychologie achterwege te laten, valt te leven. Maar de geringe evolutie en het gebrek aan spanning ontmoedigen om de leegte en het mysterie blijvend serieus te nemen, ook al hebben regisseurs-scenaristen John Shank en Anna Falguères ongetwijfeld voor alles een goede uitleg. Doodjammer, want het ene adembenemende beeld volgt het andere op. Dit Pompei is opgebouwd door mensen met talent.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.