'Saint Omer': geen rechtbankdrama zoals een ander

Rechtbankdrama Saint Omer geeft niet veel antwoorden. Tenzij dit: in een rechtvaardige wereld wordt Alice Diop een regisseuse van formaat.

Je moet Saint Omer wel een rechtbankdrama noemen. De sobere, formalistische film speelt zich voornamelijk af in een rechtbank in Noord-Frankrijk die van elke menselijke warmte is verstoken. Bovendien fictionaliseert regisseuse Alice Diop een bestaande, beruchte rechtszaak die ze zelf bijwoonde. Toch het is geen rechtbankdrama zoals een ander.

Diop kijkt met veel gevoel en intellect vér voorbij de schuldvraag. Ze verkiest complexiteit boven simplisme en delft meer vragen dan antwoorden op.

De zwangere schrijfster Rama trekt naar het xenofobe Saint Omer om het proces bij te wonen van Laurence Coly. De vertolkingen van Kayije Kagame en Guslagie Malanda zijn uitstekend. Coly heeft haar eenjarige dochter op een strand achtergelaten waarna de zee haar opslokte. Coly worstelt zelf met de waarom-vraag.

Rama verwacht zich aan een moderne Medea, de tovenares uit de Griekse mythologie die haar zonen vermoordde om zich te wreken op haar echtgenoot. Neutrale observatie en strikte analyse blijken evenwel onmogelijk. Ze herkent tot haar ontzetting een stukje van zichzelf in de beklaagde, net als zij een jonge (aanstaande) moeder met Senegalese roots en een grote intellectuele bagage in een Frankrijk dat niet vrij is van vooroordelen en wreedheid.

De spartaanse, documentaire stijl is confronterend en dwingt tot aandachtig luisteren. De bevraging nestelt zich in je.Vandaar dat Saint Omer na de Zilveren Leeuw van het Filmfestival van Venetië ook de Grand Prix van Film Fest Gent won en Frankrijks inzending is voor de Oscars.

Saint Omer loopt vanaf morgen in de bioscoop