Un beau matin: woordeloos maar niet waardeloos

Wat zeg je tegen een vader die zijn taal verliest? Wat zeg je tegen je gehuwde minnaar? Dankzij het subtiele spel van filmster Léa Seydoux is Un beau matin van Mia Hansen-Løve een beau film.

In No time to die veroverde ze het het hart van de James Bond van Daniel Craig. In Crimes of the future van David Cronenberg raakte ze seksueel opgewonden door Viggo Mortensen live te bevrijden van tumoren en in The French dispatch van Wes Anderson poseerde ze naakt voor de gedetineerde Benicio del Toro.

Léa Seydoux is een internationale filmster geworden. Het houdt haar voorlopig niet tegen om Franse films te blijven opwaarderen met haar gratie en uitzonderlijke vermogen om in uiteenlopende registers diverse personages geloofwaardig én glamoureus neer te zetten.

In het uit het leven gegrepen, fijngevoelige Un beau matin speelt ze een tolk en alleenstaande moeder tijdens een emotioneel beproevende periode. Door een neurodegeneratieve aandoening verliest haar vader, een professor filosofie, alsmaar sneller grip op de taal en dus op de werkelijkheid. Tegelijkertijd beleeft ze een passionele affaire met een getrouwde vriend die ongepland omslaat in meer dan seks. C’est la vie.

Seydoux laat je meeleven met het personage. Ook regisseuse Mia Hansen-Løve heeft de klasse om de tegenstrijdige, wisselende complexe gevoelens niet te verwoorden maar mee te geven. Met Seydoux’ hulp overtreft ze eerdere films als Eden of Bergman Island. En die waren ook al de moeite.

Un beau matin loopt vanaf morgen in de zalen