'Un petit frère': meeslepende familiekroniek

Zet de Franse regisseur Léonor Serraille maar op de lijst aanstormende talenten. Haar film Un petit frère is een familiekroniek met de grote adem van een serie en de flair van een roman.

1989. De Ivoriaanse Rose belandt met haar twee jongste kinderen in Parijs. Ze is te moedig, levenslustig en vrijheidminnend om zich zomaar te laten koppelen aan een Afrikaanse kennis. Liever volgt ze een man naar Rouen.

Zoals bijna altijd: het leven loopt niet zoals verhoopt. Keuzes draaien verkeerd uit. Stormen steken op. De ene zoon heeft het makkelijker dan de andere om zijn weg te vinden.

In het tweede en derde deel van deze meeslepende familiekroniek verandert het perspectief na een stevige sprong in de tijd. In het middendeel volgen we de oudste van de twee broers, in het afsluitende is de jongst aan de beurt.

Die constructie werkt goed. Na een goeie twee uur heb je de indruk een hele miniserie uitgekeken te hebben. Ook de romaneske insteek is verfrissend. Ja, het gaat om drie Ivorianen die in het Frankrijk van de jaren 1990, 2000 en 2010 hun leven uitbouwen. Maar moet je daarom de politieke of sociologische toer opgaan? Natuurlijk niet. Integendeel zelfs.

Het scenario is niet strak genoeg om over een arthousefilm te spreken die je onder geen beding mag missen. Maar Léonor Serraille, die vijf jaar geleden in Cannes de Caméra d’or won met haar debuutfilm Jeune femme, omringde zich met goeie acteurs en de begaafde director of photography, Hélène Louvart. Dus tel uit, je winst.

Un petit frère loopt vanaf morgen in de zalen