A white, white day: eigenzinnig IJslands

In deze karaktervolle film die niet al zijn geheimen prijsgeeft, wordt een karaktervolle IJslander die zelfs aan zichzelf zijn geheimen niet prijsgeeft een gevaar voor zichzelf en zijn omgeving. De gewoonte om alles te verbijten, keert zich tegen politieman Ingimundur. Het ontkennen van de pijn van het verlies van zijn vrouw is niet slim, het zich blindstaren op een affaire contraproductief. Alleen aan zijn kleindochter laat hij nog zijn zachtaardige kant zien.

Het simpele verhaal wordt opgetild door de onderhuidse spanning. Je voelt en vreest dat het elk moment grondig verkeerd kan lopen. Het ijzersterke spel van Ingvar Sigurdsson zit daar voor veel tussen. Regisseur-scenarist Hlynur Pálmason gaat erg ver in de keuze om de kijker te laten raden naar wat er precies aan de hand is. Hij verplicht je om geconcentreerd te kijken en vertrouwt op de brute kracht van de beelden van zowel het menselijke lichaam als de weidse, woeste natuurlandschappen. Een bonkige, eigenzinnige, door en door IJslandse film die staat als een huis.