Antoine Pierre: 'Ik rijg de muzikale projecten dwangmatig aaneen'

Elke week serveren we hier een portie Smalltalk, een korte babbel met een artiest in zijn favoriete café. Drummer Antoine Pierre, onontkoombaar in de jazzscene, verkent nu elektronische kusten met de muziek van Vaague. Aan de vooravond van een exclusief concert in Bozar neemt de muzikant plaats in Chez Franz, in het hartje van zijn Elsense wijk.

Elsene, vroeg in de avond. Een stortbui overspoelt het asfalt. Vanachter het grote raam van zijn stamcafé kijkt Antoine Pierre naar de vallende regen. De drummer nipt aan een spuitwater, geserveerd met een schijfje citroen en een geruststellende soundtrack. Terwijl Donovans "Season of the witch" door de luidsprekers klinkt, beschrijft hij zijn muzikale parcours, enkele dagen voor zijn concert in Bozar met Vaague. Ter ondersteuning van dit nieuwe soloproject krijgt hij voor de gelegenheid het gezelschap van pianist Dorian Dumont (ECHT!), gitarist Stuart McCallum (Cinematic Orchestra) en harpist Anna McLuckie.

Antoine Pierre, geboren in Luik, maakt al snel kennis met jazz via saxofoonlessen en benut zijn tienerjaren om zich op de drums te storten en naar Brussel te verhuizen. Na een passage aan het conservatorium begint hij aan een veelzijdige professionele carrière, waarbij hij jongleert tussen de activiteiten van het collectief Urbex en die van het ensemble Next.Ape, en TaxiWars, het samenwerkingsproject van Tom Barman (dEUS) en saxofonist Robin Verheyen.

Daarnaast treedt Antoine Pierre tegenwoordig ook solo op onder de naam Vaague. "Het zou waarschijnlijk makkelijker zijn als ik me op één project tegelijkertijd concentreerde. Soms denk ik eraan om het anders te doen, maar die gedachte duurt nooit lang. Voor mij is de wildgroei aan projecten een dwangmatig fenomeen. Ik voel de behoefte om te creëren en om te evolueren naar een soort artistiek eclecticisme. Dat gaat van akoestische jazzformules tot andere die veel meer georkestreerd zijn. Ik heb ook een passie voor triphop en elektronische muziek."

Black mirror
In de marge van zijn vele muzikale projecten heeft Antoine Pierre het label Shapes no Frame gelanceerd. "De oprichting van deze structuur beantwoordt aan een behoefte aan vrijheid," zegt hij. "Voorlopig gebruik ik het alleen om mijn eigen producties uit te brengen, maar in de toekomst hoop ik de deuren van het label te openen voor andere artiesten. We hebben een distributieovereenkomst getekend met [PIAS]. Dankzij die samenwerking profiteren we van de expertise van een gevestigde speler op de Belgische en Europese markt. Op termijn zou Shapes no Frame kunnen groeien, maar ook nieuwe diensten kunnen leveren, vooral qua management."

Op die manier maakt Antoine Pierre optimaal gebruik van de 24 uur die in een dag beschikbaar zijn. "Ondanks mijn drukke schema vind ik nog steeds tijd om te genieten. Soms kijk ik zelfs tv-series," zegt hij met een glimlach. "Onlangs heb ik The crown in zijn geheel bekeken. Ik hou ook van compleet absurde animatieseries zoals Family guy. En nu ben ik net opnieuw in Black mirror gedoken. Het is heel goed, maar op lange termijn toch behoorlijk angstaanjagend. Heel vaak waarschuwen sciencefictionverhalen ons voor de gevaren die technologische ontwikkelingen met zich meebrengen."

Technologie, maar dan gebruikt op weldoordachte wijze, bekleedt momenteel een belangrijke plaats in het leven van Antoine Pierre. Met Vaague voert de muzikant nieuwe elektronische experimenten uit op een drumstel dat is aangepast via het programma Sensory Percussion. "Met deze software, ontwikkeld door de Amerikaanse firma Sunhouse, kunnen de verschillende onderdelen van een drumstel worden gekoppeld aan een oneindig palet gesamplede geluiden," legt hij uit. "Ik ontdekte de software toen ik een paar euro investeerde op een crowdfundingplatform. Toen ik de software ontving, leek het me complex. Maar tijdens de lockdown vond ik de tijd om me in de handleiding te verdiepen en van alles uit te proberen met mijn drumstel. Zo ontstond Vaague."

Met sensoren op de cilinders van zijn drumstel verkent Antoine Pierre nieuwe geluidsdimensies. "Elke sensor kan tien verschillende geluidszones creëren. Ik wijs specifieke geluiden toe aan elke zone. Dat kan een beat zijn, maar ook het gemiauw van een kat of het geluid van een motor." Antoine Pierre vervelde van eenvoudige gebruiker tot specialist en is nu een fervente aanhanger van de door Sunhouse ontwikkelde technologie.

"Toen ik begon, werkte ik met een embryonale versie van hun software. Zodra ik problemen ondervond met de tool, stuurde ik een foutenrapport naar de Amerikaanse ontwikkelaars." Op den duur namen ze de kleine Belg serieus. "Ik ontwikkelde een professionele relatie met hen. In die mate dat ze mijn berichten en video's begonnen te delen op hun sociale media. In september ging ik zelfs naar New York om de ingenieurs te ontmoeten die aan deze software werken."

Meerdere Vaagues
De eerste ep van Vaague ziet het licht in 2021. "Toen ik begon, focuste ik alleen op de elektronische aspecten. Deze keer is mijn werk veel meer geworteld in de triphop- en experimentele cultuur," kondigt Antoine Pierre aan. From the ashes, zijn tweede ep, evolueert zo naar futuristische klanken, in het kielzog van Four Tet, Flying Lotus en Floating Points.

"Voorlopig probeer ik de verschillende gezichten te laten zien die dit project kan aannemen. In het begin wou ik een album uitbrengen, maar al snel zat ik met 25 tracks die alle kanten opgingen. Ik zag in het geheel niet hoe ik die enorme puzzel kon leggen op een samenhangende plaat. In overleg met het [PIAS]-team heb ik uiteindelijk gekozen voor een ep. Zo kan ik geleidelijk aan mijn universum onthullen, zonder dat verdrinken in een hoop diffuse geluiden. Meerdere ep's uitbrengen, dat beantwoordt in de eerste plaats aan het verlangen om een publiek te ontmoeten, om dat de tijd te geven om de muziek en het DNA van Vaague te ontdekken."

Op de ep From the ashes, die enkele dagen geleden werd uitgebracht, paraderen meerdere gasten op instrumentale tracks waarvan Vaague de hoofdlijnen schetste. Naast het uitstekende 'Kintsugi', een organisch nummer dat boven zichzelf uitstijgt dankzij de elektronische creaties van Le Motel, bevat de plaat met name een samenwerking met pianist Dorian Dumont. Deze laatste, die vorig jaar uit de groep ECHT! stapte, onderscheidde zich met een album waarin hij, in zijn eentje aan de piano, de door Aphex Twin gesmede technoplannen herinterpreteerde.

"Dorian is een oude vriend. Ik ontmoette hem in de gangen van het Brusselse conservatorium. Zijn album APHEXions heeft me echt de ogen geopend voor de veelzijdigheid van Aphex Twins oeuvre," zegt Antoine Pierre. "Na het componeren van de demo's was ik in een doodlopend straatje beland. Ik kon geen van mijn tracks tot een goed einde brengen. Om me uit die sleur te helpen, wendde ik me tot Dorian, die in een paar minuten met nieuwe pistes kwam om de composities te bevrijden. Op basis van zijn suggesties heb ik de op piano gespeelde stukken geknipt en geplakt om, uiteindelijk, tot het nummer 'Reshaped' te komen."

In het nummer 'Wraath', ook op de nieuwe ep, schittert de trompet van Jean-Paul Estiévenart, met wie Antoine Pierre geregeld samenwerkt. Of het nu binnen het LG Jazz Collective of het ensemble Urbex is. "Jean-Paul is als de broer die ik nooit gehad heb," vertelt de drummer. "Als ik aan een nieuw project begin, probeer ik altijd om anders te werk te gaan en me te omringen met nieuwe mensen. Volgens die logica zou ik het dus moeten doen zonder de diensten van Jean-Paul Estiévenart. Maar tot nu toe kan dat alleen een faliekante mislukking genoemd worden. Ik wend me op een of ander moment sowieso tot hem. Het is sterker dan mezelf. Het is een verslaving. Erger dan drugs of een pakhuis vol Zinnebir."

Naar aanleiding van deze met hop verrijkte analogie neemt Antoine Pierre zijn glas spuitwater vast en geeft hij zichzelf enkele slokken respijt. "Normaal gezien bestel ik bij Chez Franz eerder een biertje," zegt hij geamuseerd. "Vandaag is een beetje een uitzondering op die regel. Ik stap uit mijn comfortzone." In overeenstemming met zijn artistieke intenties schuwt Antoine Pierre de verandering dus niet. Ultraverfrissend.