Muzikant Joachim Badenhorst: ‘Met Zero Years Kid voel ik me zelf opnieuw kind’

Jarenlang toerde hij met jazz- en improbands en dat zal hij ook blijven doen, zegt de Antwerpse rietblazer Joachim Badenhorst in zijn favoriete Brusselse jazzclub L’Archiduc. Maar in de huid van Zero Years Kid is hij verveld tot een jongere, niet minder oprechte versie van zichzelf die naar dé danskraker van 2 Unlimited ook zingt dat er geen grenzen meer zijn.

Toen Joachim Badenhorst (42) in het midden van de nillies in Sint-Gillis woonde, zakte hij geregeld af naar de binnenstad om in L’Archiduc een optreden mee te pikken. Af en toe stond hij er ook zelf op het podium. “Ik herinner me een tournee met de Ierse gitarist Tommy Halferty die ik zelf geregeld had en concerten in de groepen van pianist Kris Defoort en saxofonist Mark Turner,” klinkt het over zijn Brusselse periode. Die zou uiteindelijk twee jaar duren, pal tussen zijn jazzstudies aan het conservatorium in Den Haag en een verblijf in New York, waar hij zijn vrouw leerde kennen en een internationale carrière lanceerde.

Wat volgde was een lang muzikaal nomadisme met veel tournees in de meest uiteenlopende bezettingen, dat slechts afgeremd werd door de pandemie. Ook het prille vaderschap kluisterde hem nadrukkelijker aan zijn geboortegrond. “Toen ik vorige week met Equilibrium (zijn trio met de Noorse zangeres-saxofoniste Sissel Vera Pettersen en de Deense gitarist Mikkel Ploug, red.) tien dagen tourde door Scandinavië, Frankrijk en Nederland, besefte ik plots dat het alweer even geleden was dat ik met een band zo lang van huis was geweest.”

Met Geen grenzen richt Zero Years Kid zich dus in eerste instantie op de lokale podia. Zijn kroost – twee kinderen van twee en vier – vormde een niet-aflatende inspiratiebron voor de teksten, die getuigen van een rijke verbeeldingswereld. “Maar met dit project voel ik me zelf ook opnieuw kind. Het is alsof ik weer een beginner ben. De naam pikte ik op toen een buitenlandse vriend me vertelde over zijn tijd als een baby. ‘When I was a zero years kid,’ klonk het. Dat vond ik zo grappig dat ik het altijd onthouden heb. Nu was het ook toepasselijk.”

Radicaal anders
Met Ongerijmde rijmen, in 2018 het eerste album van Zero Years Kid, overschreed Badenhorst een mentale drempel. Alleen viel het toen niet echt op, omdat de release ervan op een klein dancelabel wat tussen de plooien viel. “Voorheen maakte ik altijd instrumentale muziek met akoestische instrumenten. Maar de Ierse multi-instrumentalist Sean Carpio, een goede vriend met wie ik al vaker had gewerkt, spoorde me aan om ook dingen te proberen die buiten mijn comfortzone lagen. Hij moedigde me aan om te zingen en toonde me software waarmee ik beats kon maken op mijn telefoon of iPad. Het resultaat was een experimenteel album vol field recordings van een reis door China. Het klonk zo radicaal anders dat ik eerst dacht dat ik het niet kon maken als zogenaamd ‘serieus’ muzikant. Aanvankelijk wilde ik zelfs een alter ego aannemen, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. De metamorfose was te oprecht om een masker op te zetten.”

Die eerste jaren traden ze in duo op. Toen Carpio ermee stopte, ging Badenhorst een tijdje alleen door. “Langzaamaan ben ik instrumenten beginnen te introduceren in het elektronische palet en is Zero Years Kid uitgegroeid tot een liveband, met Lennart Heyndels op bas en modulaire synth, Erik Heestermans op drums en Jan De Vroede op gitaar en toetsen. Met Lennart werk ik al lang samen. Zijn muziek gaat ook heel breed. Erik kende ik van zijn freejazzcombo Sheldon Siegel. Hij schreef al teksten voor mijn andere band, Carate Urio Orchestra. Jan leerde ik kennen tijdens de pandemie, toen hij samen met zijn vriendin en hun zoontje in België vast kwam te zitten. Zijn familiale situatie is gelijkaardig: internationaal parcours, buitenlandse partner, jonge kindjes … Het allerbelangrijkste was echter dat ze me allemaal konden volgen in mijn fantasiewereld.”

Verbeeldende kunst
Achter de schermen valt de rol van beeldend kunstenaar Rinus Van de Velde op. “Sinds hij in 2008 toevallig mijn allereerste soloklarinetoptreden zag in Atelier Solarshop in Antwerpen, is hij me blijven volgen. De appreciatie is wederzijds: hij tekende de hoes van mijn eerste soloalbum en ik ben muziek beginnen te maken bij zijn films. Hij was me al langer aan het porren om een nieuw Zero Years Kid-album te maken. Als een soort van externe producer zorgde hij voor het artwork, de promofoto’s, de kostuums en de beelden op het podium. In zijn eigen werk schept hij een fantasiewereld waarin alles met elkaar verbonden is: de films, de decorstukken, de schilderijen en de (vaak lange) titels die hij daarop schrijft. Ze zijn allemaal ontworpen om je mee te zuigen in zijn universum.”

Badenhorst is opgegroeid in een artistiek nest. “Mijn vader schilderde en had in zijn jeugd een beetje klarinet en piano gespeeld. Hij was hier na een uitwisseling met de Antwerpse kunstacademie als student aangespoeld vanuit Zuid-Afrika. Thuis was er dus veel kunst en op een bepaald moment heeft hij me zijn klarinet gegeven.”

Vandaag is dat nog steeds niet het meest voor de hand liggende instrument, zeker niet in de jazz. “Mijn eerste band was dan ook een klezmertrio en ik luisterde ook veel naar dat genre. Via onder anderen David Krakauer kwam ik bij John Zorn terecht en van daaruit heeft mijn interesse in jazz zich verdiept. Ik ben altijd gefascineerd geweest door experimentele kunst en muziek die buiten de lijntjes kleurde. Ook al liep ik school in een heel traditionele muziekhogeschool in Den Haag, buiten de lessen was ik met de andere studenten altijd aan het improviseren.”

Chokotoff-cocktails van liefde
Het blijft wat bizar dat hij drummer Han Bennink, hét Nederlandse boegbeeld van de freejazz, met wie hij ruim tien jaar zou samenspelen, aan de andere kant van de oceaan ontmoette. “Dat was tijdens een workshop Jazz & Creative Music in Banff in Canada. Meteen daarna heeft hij een trio opgericht met mij en pianist Simon Toldam, een medestudent. Hij had met alle grootheden ter wereld gespeeld, maar koos er bewust voor om zijn eerste eigen band te beginnen met twee onbekende muzikanten uit België en Denemarken. Hij heeft me nooit uitgelegd waarom hij mij er precies bij wilde, maar later hoorde ik oude opnames van een trio met dezelfde bezetting waarin hij drumde en zijn vader Rein klarinet speelde. Misschien zag hij het als een soort voortzetting … Voor mij heeft het Han Bennink Trio alvast deuren helpen openen. In New York was ons debuutalbum mijn visitekaartje. Han was heel intens, luid en snel, op alle vlakken. Hij heeft me geleerd om mijn oldskool mentaliteit los te laten, intuïtief te zijn en te durven springen.”

Precies dus wat hij nu doet met Zero Years Kid. Er was al de eigenzinnige danceversie van ‘Twee beren’. Het titelnummer ‘Geen grenzen’ is losjes gebaseerd op ‘No limit’, de ninetieshit van 2 Unlimited. “De compilatiecassette uit 1993 met het origineel heb ik als twaalfjarige grijsgedraaid.” Maar als instrumentalist schakelen naar teksten schrijven bleek niet evident. “En sommige nummers hebben echt wel veel tekst, zoals het spoken word-achtige ‘De onvoltooid verleden tijd’.” Pendelend tussen Spinvis-achtige mijmeringen en naar hiphopbeats lonkende elektronica, sporadisch aangescherpt met hypnotiserende klarinetstrepen, klinken Badenhorsts hersenspinsels afwisselend nostalgisch, luchtig en eigentijds, soms tegelijk. “Vroeger luisterde ik veel naar de Beastie Boys, maar voor Zero Years Kid heb ik me vooral laten inspireren door meer hedendaagse r&b-producties van Frank Ocean, die samenwerkte met rappers als Tyler, the Creator en Kanye West.”

Zingen in zijn moedertaal – Nederlands met een Antwerpse tongval – vond hij vanzelfsprekend: “Zo kon ik me speelser en poëtischer uitdrukken.” Het fierst is hij op ‘Miserabele gelukzaligheid’, een donkere track over een heftige echtelijke ruzie, “maar op het einde wordt alles weer bijgelegd en zijn er ‘Chokotoff-cocktails van liefde’.”

Geen grenzen van Zero Years Kid is uit via Klein/N.E.W.S., op 1/12 (20.15) speelt Joachim Badenhorsts band in Flagey, www.flagey.be, op 8/12 (20.00) staat hij in CC De Factorij in Zaventem, www.ccdefactorij.be