Muzikanten Alice Ably en Sophie Chiaramonte (S O R O R): ‘Wij zijn âmes sœurs’

Er zijn slechtere manieren te bedenken om de zomervakantie uit te wuiven dan met een geanimeerde Smalltalk in Chaff met bloedzusters Alice Ably en Sophie Chiaramonte van de Brusselse indierockband S O R O R. Op Forest Sounds stellen ze hun debuutalbum New born voor.

Vijf jaar na de oprichting is het Brusselse viertal van S O R O R bevallen van een eerste album, toepasselijk New born getiteld. De officiële babyborrel is voor 21 september, tijdens een releaseconcert in de Botanique, maar de geboorte zal komend weekend al stevig worden gevierd met een optreden op het Forest Sounds-festival in de Abdij van Vorst. “Dat is zowat bij mij om de hoek,” zegt zangeres Alice Ably, die haar tijd verdeelt tussen Brussel en haar geboortestreek Normandië. Ze kijkt ook al hard uit naar een langere tournee, die de band ook buiten België zal brengen. “We kunnen niet wachten om de nummers te spelen en een nieuw publiek te ontdekken.” Bassiste Sophie Chiaramonte knikt. “Door de pandemie heeft ons debuut vertraging opgelopen, maar nu zijn we volledig klaar om ervoor te gaan. Het wordt een feest!”

Amper een week nadat ze elkaar leerden kennen, richtten Ably en Chiaramonte S O R O R op. “Dat was in Café Central,” herinnert Chiaramonte zich. “We hebben er uren zitten babbelen, het was een vriendschappelijke coup de foudre. Ik viel ook meteen voor haar stem. Door de fragiliteit ervan, het feit dat haar stem snel een beetje breekt. Ik word in het algemeen snel aangetrokken tot vrouwelijke zangstemmen, zoals die van Beth Gibbons (van Portishead, red.) en PJ Harvey.” Chiaramonte, die eerder onder meer bij rockgroep The dIPLOMAT speelde, liet haar enkele songcomposities horen en de trein was vertrokken. Gitarist Thibaut Lambrechts kwam erbij en, na enkele voorgangers aan het drumstel, meer recent ook drummer Théo Lanau.

Voor dit gesprek zitten we niet in Café Central, maar in Chaff aan het Vossenplein, zoals elke middag volgestouwd met de brol van de vlooienmarkt. “Chaff is een muzikaal café met toffe concerten, en de Marollen is onze lievelingswijk in Brussel, het authentieke oude hart van de stad. De rommelige sfeer van de vlooienmarkt past ook bij onze manier van werken. Onze methode is wat bric-à-brac, homemade zeg maar, met veel lagen. Wij zijn geen grote aanhangers van de nieuwste technologische snufjes.”

Hoe werken jullie concreet samen? Is er een bepaalde rolverdeling?
Alice Ably: Het initiatief bij het maken van nieuwe songs ligt altijd bij Sophie, want zij brengt de composities aan. Ze heeft altijd ideeën klaarliggen.
Sophie Chiaramonte: De verantwoordelijkheid voor de teksten ligt dan weer helemaal bij Alice.
Ably: Eenmaal we samen de fundamenten voor een song hebben gelegd, gaan we ermee aan de slag met Thibaut en Théo.
Chiaramonte: Bij het leggen van die basis, kunnen we in alle vrijheid werken, we zijn heel open naar elkaar. Wat niet wil zeggen dat we het altijd eens raken. Vertrouwen hebben betekent ook dat je soms een song laat opschuiven in een richting die je zelf niet zou kiezen. Sommige songs op het album zijn groovyer dan ik gewoon ben. Andere zijn meer rock, waar Alice dan weer iets minder affiniteit mee heeft. Maar we spelen ze allemaal graag.

Niet vanzelfsprekend om zo genereus te zijn. Maar jullie zijn dan ook veel meer dan muzikale bondgenoten.
Ably: Wij zijn âmes sœurs!
Chiaramonte: Ons werk met S O R O R vertelt ook een menselijk verhaal, van vriendschap. Onze band gaat zelfs dieper dan die van zussen, al zullen we daar misschien onze eigen zussen jaloers mee maken. En dat zijn er wel wat, zeven in totaal. Alice heeft er vijf, ik twee. Dat toeval vormt ook de initiële inspiratie voor onze bandnaam, soror is Latijn voor ‘zus’.
Ably: Sophie is ook de peetmoeder van mijn eerste kind en is in het algemeen heel betrokken geweest bij de geboorte van mijn zoontje. De titel van het album verwijst trouwens ook naar die geboorte.

Heeft het prille moederschap ook een invloed gehad op de inhoud van de teksten?
Ably: (Knikt) Zeker, moederschap is een belangrijk onderwerp. Maar het overkoepelende thema is breder: de positie van de vrouw in de maatschappij in het algemeen.
Chiaramonte: Onze bandnaam is, hoewel oorspronkelijk onbedoeld, ook een betekenisvolle verwijzing geworden naar sororité (zusterschap, een belangrijke term in het hedendaagse feminisme, red.).

Vrouwen krijgen ook specifiek in de muziekwereld te maken met vooroordelen. Hebben jullie daar weleens last van?
Ably: Toen we jaren geleden in de finale van muziekwedstrijd Concours Circuit stonden, kwam ons ter ore dat sommigen beweerden dat we daar enkel waren geraakt omdat we een vrouwenband zijn. Dat was heel kwetsend om te horen.
Chiaramonte: Ik ben anderzijds ook al gecontacteerd door bands die me enkel vertelden dat ze een vrouwelijke bassiste zochten, zonder iets te zeggen over wat ze van mijn spel vonden. En een organisatrice van een festival vertelde ons dat ze zo blij was om ons erbij te hebben, want ze wilde zo graag een vrouwenband op de affiche. Tja … dat is respectloos. We zijn heel blij dat er steeds meer vrouwen op het podium staan, maar je mag niet aan oppervlakkige marketing doen. De kwaliteit van de muziek moet voorop staan. Wij wilden ook niet met voorbedachten rade een vrouwenband vormen, dat is gewoon zo gegaan.
Ably: Wat ons betreft, zijn de zaken wel enigszins veranderd sinds we twee mannen in de groep hebben. We hebben ook twee vrouwelijke drummers gehad en toen werden we veel sterker in het hokje van vrouwenband geduwd.

Heeft de huidige genderbalans ook de dynamiek in de groep veranderd?
Ably: (Wendt zich tot Chiaramonte) Ik vind dat evenwicht wel fijn … Er hing vroeger misschien vaker elektriciteit in de lucht. De mannen zijn altijd … tranquillous, heel relaxed, mag je wel zeggen. (Hilariteit)
Chiaramonte: Klopt helemaal, maar ik ben me tijdens repetities ook nooit erg bewust geweest van mijn gender. Dat voelde nooit als een issue.

Jullie muziek is in de loop der jaren gevarieerder geworden, heb ik de indruk. Minder rock, meer groove?
Chiaramonte: We houden ons niet aan een afgebakend genre, onze muziek is een mix van onze voorkeuren. Rock en groove inderdaad, met kracht en kwetsbaarheid. Ikzelf ben meer thuis in rockmuziek en triphop. De muziek die ik speelde bij The dIPLOMAT was rock in de stijl van Franz Ferdinand, typisch voor het begin van de jaren 2000. Bij S O R O R kan ik echt doen wat ik voor ogen heb. Alice heeft me ook geholpen om minder vast te hangen aan bepaalde rockclichés. Maar er zitten nog genoeg rocksongs op de plaat, zoals ‘Copy of you’.
Ably: Ik hou zelf meer van zwarte muziek, zoals soul, blues en hiphop. Denk aan Etta James, Nina Simone, Lauryn Hill …
Chiaramonte: Thibaut heeft met zijn kennis, die veel verder gaat dan gitaar, onze muziek verder verrijkt. Théo, die ook heel erg thuis is in jazz, zorgt meer recent ook voor een extra laag.

Die fusie zorgt voor frisse indierock.
Chiaramonte: Maar met een sterk melancholische, emotionele kant. Melancholie is altijd een kernaspect geweest van onze muziek. We kunnen gewoon niet anders.
Ably: Een beetje psychedelisch ook. Ze vergelijken ons weleens met The Doors en Warpaint.

Twee Amerikaanse bands. Jullie teksten zijn altijd in het Engels. Was dat een gemakkelijke keuze?
Ably: Ik heb altijd vooral naar Angelsaksische muziek geluisterd en mijn teksten zijn logischerwijs altijd in het Engels. Als ik nadenk over muziek, denk ik in het Engels, niet in het Frans.

Ter afsluiting nog een vraag over jullie videoclips. Die zijn altijd origineel, ambitieus ook. Zijn ze ook homemade, zelfgemaakt?
Ably: Ja, mijn cinema-achtergrond komt daar goed bij van pas. Ik heb lang audiovisuele kunsten gestudeerd en heb ook als kostuumdesigner gewerkt voor filmprojecten. Ik hou ervan om veel werk te steken in onze clips, mijn vaardigheden in dat domein optimaal te gebruiken. Uiteraard doe ik dit zeker niet alleen, we werken er nauw rond samen met een heel team, en in de eerste plaats met Sophie.
Chiaramonte: Ja, maar het is toch vooral Alice die dit in handen neemt, ik volg haar. Zo voegt ze echt een extra cinematografische dimensie toe aan onze nummers. Neem nu de clip van ‘Wash your hands’, een heel melancholisch nummer, waarin ze lijkt te zingen vanuit een gevangenis. Achter glas, in zo’n bezoekershokje met een telefoon aan de muur. Dat is zo’n krachtig beeld. De camera blijft de eerste minuten enkel frontaal op haar focussen, wat in de huidige zapcultuur misschien geen populaire keuze is, maar we wilden daar absoluut geen compromissen over sluiten.

S O R O R palmt op 2/9 (17.15u) de Brass Stage in van Forest Sounds (1 & 2/9), forestsounds.be. New born komt uit op 21/9