Maryse Rolland, ooit weervrouw, nu leerkracht: 'Mijn ervaring helpt om leerlingen te boeien'

Ooit was ze Miss Méteo bij RTL-TVI en woordvoerder van Child Focus. Tot Maryse Rolland (49) de overstap naar het onderwijs maakte. De leraar Frans op het Sint-Jozefscollege in Sint-Pieters-Woluwe heeft daar geen spijt van. “Onderwijs is de ruggengraat van onze samenleving.”

Het voorbije jaar 2022 was ook dat van het groeiende lerarentekort. Zij-instromers uit andere sectoren kunnen dan soelaas bieden. Zo ging de van oorsprong Franstalige Maryse Rolland voor het eerst lesgeven. In Franstalig België is Rolland een bekend gezicht omdat ze zowel voor RTBF, RTL als LibertyTV werkte en nadien als communicatieverantwoordelijke voor verschillende organisaties.

Had u tijdens die rijke carrière, met heel wat zichtbare jobs, gedacht dat u nu voor de klas zou staan?
Maryse Rolland: Het zat al wel een beetje in mijn hoofd. Ik ging graag in scholen praten over de missie van Child Focus, en af en toe gaf ik communicatiecursussen aan managers. Toen ik bij Brussels Airport Company mijn werk verloor en me inschreef bij de VDAB, was dat niet voor een job in het onderwijs.
Dat er een tekort is aan leerkrachten, merkte ik meteen toen ik telefoon kreeg van een school in Aalst op zoek naar een leerkracht Frans. Daar deed ik gedurende zes maanden twee vervangingen. Daarna kwam het aanbod van het Sint-Jozefscollege om vanaf september van dit jaar achttien uur les te geven.

Maak eens de eerste balans op.
Rolland: Ik ben heel blij in het Sint-Jozefscollege. Door het sociale aspect van lesgeven en het feit dat ik de jeugd iets kan bijbrengen, voel ik dat dit echt mijn biotoop is. Ik heb een zeer goed contact met de directrice, en mijn collega's zijn allemaal gemotiveerde leerkrachten voor wie ik mijn hoed afneem.
Behalve Frans in het derde en het vijfde jaar, geef ik ook les aan het vierde jaar Taal en Communicatie. Daar kan ik mijn ervaring uitspelen, al besef ik wel dat het publiek in Sint-Pieters-­Woluwe nogal specifiek is. Op 25 leerlingen zijn er gemiddeld vijf Nederlandstalig, de rest is Franstalig of heeft een andere thuistaal. Het niveau ligt dus al hoog en ze worden graag nog verder uitgedaagd.

Wat heeft u in negatieve zin verrast?
Rolland: De jeugd is duidelijk veranderd ten opzicht van vroeger. Soms schrik ik van hun mondigheid en reacties. Klasmanagement is een hele opgave. Je moet leerlingen vandaag voortdurend entertainen. Ook het aantal werkuren had ik onderschat. Met achttien uur les per week dacht ik dat evenveel uren voorbereiding genoeg zouden zijn. Het is veel meer. Je zit makkelijk boven de veertig uur per week. Als ik mijn 93 leerlingen vier toetsen per rapportperiode wil geven, moet ik bijna vierhonderd bladzijden corrigeren. Tijdens de examens is dat een veelvoud daarvan.

Leerkrachten klagen ook over de planlast, de vele administratieve taakjes, en het keurslijf van de leerplannen.
Rolland: Het klopt dat voor zij-instromers hetzelfde geldt als voor nieuwe jonge leerkrachten: als je voor veel verschillende klassen en zelfs in verschillende scholen staat, waar je telkens met een wit blad en met andere handboeken moet beginnen, maakt dat het werk heel zwaar. Daarbij komen de punten, de feedback, de klassenraden, de oudercontacten, de pedagogische vergaderingen … Gelukkig is de omkadering in onze school heel goed. Ik heb een 'meter' en pedagogisch raadgever die me begeleidt, en onder de taalleerkrachten is de solidariteit groot.

Is dat een verschil met de privé?
Rolland: ​​​​​​​De afwezigheid van concurrentie valt inderdaad op. In de leraarskamer gaan veel gesprekken over de leerlingen. Hoe kunnen we die en die nog beter helpen? Ook ben ik blij dat ik al toetsen heb kunnen delen met collega's, die onderlinge solidariteit is nodig om het werk te verlichten.

In het Nederlandstalige onderwijs kunnen zij-instromers een deel van hun anciënniteit meenemen. In het Leerkracht in opleiding-systeem telt beroepshalve lesgeven als stage voor de pedagogische opleiding die ze intussen volgen.
Rolland: Behalve het feit dat ik als tweetalige graag in een Nederlandstalige omgeving werk, zijn het toch vooral die maatregelen van de Vlaamse regering die me voor het Nederlandstalige onderwijs deden kiezen. Ook in het Franstalige onderwijs komt men leerkrachten Frans tekort, maar ik zou de overstap niet hebben gemaakt als ik geen tien jaar anciënniteit had kunnen meenemen. Ik had 25 jaar anciënniteit, ik heb sowieso financieel ingeleverd, maar het is onmogelijk om op deze leeftijd nog aan barema's van 1.500 euro te beginnen.
Ik had al een master journalistiek, maar moet nog een pedagogisch bachelordiploma halen. Dat betekent twee jaar lang vier uur per week les volgen, boven op een harde werkweek. Voor veel zij-instromers is dat een reden om af te haken. Ik begrijp dat pedagogische vaardigheden en evaluaties nodig zijn, maar ik zou liever zien dat pedagogen na een paar klas­observaties zouden bepalen welke specifieke pedagogische modules ik zou kunnen gebruiken om beter te doen.

Zou u andere kandidaten aanraden om als zij-instromer in het onderwijs te stappen?
Rolland: ​​​​​​​Als je zoals ik de passie voelt, wel. Onderwijs is de ruggengraat van onze samenleving. We vormen de werkkrachten van morgen. Ik voel dat mijn beroepservaring helpt om de aandacht van de leerlingen te vangen. Ze geven me warmte terug, als ik dankzij mijn eigen levenslessen hun levens wat eenvoudiger kan maken.