Rapport Bruno De Lille: Veel communicatie, weinig realisatie

BDW maakt het rapport op van Bruno De Lille (Groen), staatssecretaris voor Mobiliteit en Openbaar Ambt. De stadskrant vroeg ook het oordeel van Viviane Teitelbaum (oppositie, MR) en Carla De Jonghe (meerderheid, Open VLD).

Staatssecretaris voor Mobiliteit en Gelijke Kansen Bruno De Lille startte in 2009 onder een ongunstig gesternte: velen hadden gehoopt dat er een akkoord zou komen tussen de partij van De Lille en de SP.A van Pascal Smet, toen uittredend Brussels minister van Openbare Werken en Mobiliteit. Dat akkoord kwam er niet, en meteen was de bres tussen rood en groen een feit. De SP.A werd veroordeeld tot vijf jaar oppositie, De Lille werd staatssecretaris en kreeg bevoegdheden toebedeeld van de christendemocrate Brigitte Grouwels, die de rol van Pascal Smet overnam.

De Lille moest bijgevolg genoegen nemen met kleine bevoegdheden. Wat het verschil was tussen ‘Mobiliteit’ en ‘Vervoer’ was daarbij niet altijd duidelijk. De Lille was onder meer verantwoordelijk voor het fietsbeleid en stelde zich op als de excellentie die de NMBS probeerde te overtuigen van een Brussels Expressnet; een treinnet dat alleen Brussel bedient. Hij communiceerde veel en deed dat meestal erg bevlogen, maar realiseerde weinig. Hoewel in 2009 aangekondigd werd dat er meerdere autoloze zondagen zouden komen, voerde De Lille dat idee af en schafte hij de ‘kleine’ autoloze zondag in het stadscentrum af. Zijn alternatief ‘Cyclovia’ is nauwelijks bekend bij het brede publiek.

Wat De Lille goed deed, was mogelijk maken dat het Franse bedrijf JCDecaux Villo uitbouwde tot een succesvol vervoermiddel in Brussel. Dwarsliggende gemeenten in de zogenaamde eerste en tweede kroon gingen overstag, zelfs de gemeenten bestuurd door de MR. Dat is een puike prestatie.

Op het vlak van Gelijke Kansen richtte De Lille de aandacht onder meer op de welig tierende homofobie in Brussel. Maar wat aan hem zal blijven kleven is het incident met de Franse rapgroep Sexion d’Assaut, die openlijk moeilijkheden heeft met homoseksualiteit, maar toch vorig jaar mocht optreden op het door het Brussels Gewest gesubsidieerde Brussels Summer festival.

Het oordeel van Viviane Teitelbaum (oppositie, MR)

“Bruno De Lille krijgt van mij slechte punten voor zijn aanpak van de kilometerheffing voor automobilisten. Op zich is het geen slecht idee om automobilisten te doen betalen voor hun autogebruik, maar er moeten eerst voldoende openbare vervoersalternatieven en overstapparkings zijn. In een stad als Londen werkt de congestietaks alleen omdat er goed openbaar vervoer is. Als je zoiets echter nu zou invoeren dan zouden de lasten eenzijdig bij de automobilist komen te liggen.”

“De Lille beloofde ook een masterplan over het gebruik van elektrische voertuigen, fietsen inbegrepen. Daar is niets van in huis gekomen. Jammer eigenlijk.”

“Goede punten krijgt De Lille van mij dan weer voor de manier waarop hij het fietsdeelsysteem Villo heeft aangepakt. Dat systeem werkt goed, al is er nog verbetering nodig bij Villostations die ofwel vol ofwel leeg zijn, zodat het niet altijd een efficiënt vervoermiddel is.”

“Op het gebied van gelijkheidsbeleid doet Bruno De Lille veel inspanningen. Hij vindt echter moeilijk steun bij zijn collega’s of bij de administratie van het gewest voor zijn initiatieven. De bewustmaking over gelijkheid tussen man en vrouw is bijgevolg niet erg geslaagd. Op die manier krijg je een weinig gediversifieerd publiek dat zich voor de genderproblematiek interesseert.”

Het oordeel van Carla De Jonghe (meerderheid, Open VLD)

“De staatssecretaris voor Mobiliteit is zeer zichtbaar in de pers. Op die manier heeft hij de aandacht weten vestigen op enkele belangrijke problemen, zoals homofobie. Bruno De Lille heeft Gelijke Kansen op de agenda gezet in Brussel.”

“Wat zijn werk als staatssecretaris bemoeilijkt heeft, is het feit dat hij niet zo veel bevoegdheden heeft. Hij zit vervat in een moeilijk relatie met Brigitte Grouwels, die bevoegdheden aan hem heeft toevertrouwd. Het is dus begrijpelijk dat De Lille voortvarend te werk is gegaan en vooral de communicatie heeft opgezocht. Maar dat heeft een schaduwkant, want bijvoorbeeld door het vroegtijdig uitlekken van een studie over de stadstol van twaalf euro heeft Bruno De Lille zijn standpunt moeten herzien.”

“De Lille heeft veel studies besteld. Sommige daarvan waren ongelukkig, zoals de studie die vertelde dat het autoverkeer afgenomen was in Brussel. Als je naar de files in deze stad kijkt dan klopt dat natuurlijk niet. Ook daar besefte hij niet goed welke impact zijn communicatie zou hebben. Maar ondanks zijn kleine bevoegdheden is de staatssecretaris een loyale partner en een idealist die mensen hun gedrag wil veranderen.”