Rapport Picqué/Vervoort: late wissel van de wacht

BDW maakt het rapport op van Charles Picqué (PS) en zijn opvolger Rudi Vervoort (PS), minister-president van het Brussels Gewest. De stadskrant vroeg ook het oordeel van Paul De Ridder (oppositie, N-VA) en Yaron Pezstat (meerderheid, Ecolo).

Charles Picqué (PS) was als minister-president gedurende vele jaren de incarnatie van Brussel, maar kondigde de voorbije vijf jaar meer dan eens zijn vertrek aan, en dat heeft het imago van de regering geen goed gedaan. De voorbije legislatuur wierp Picqué zich voluit op de demografische boom – scholen en crèches – en het voortbestaan van België en van het Brussels Gewest. Picqué heeft, en dat pleit voor hem, vaak tegen partijgenoten in, altijd veel aandacht geschonken aan veiligheid, ook toen er in het begin van deze legislatuur grote problemen waren in Molenbeek.

Grote verdienste van de regering Picqué IV is wel de herfinanciering van Brussel: het gewest zal de centen de komende jaren hard nodig hebben om de nieuwe bevoegdheden waarvoor niet alle middelen meekomen te kunnen overnemen. Picqué heeft ook samen met minister van Financiën Jean-Luc Vanraes (Open VLD) het gewest door de financiële crisis geloodst.

Omdat Franstaligen en Vlamingen tijdens de regeringsvorming elk apart een meerderheid vormen zijn Brusselse regeringen bijna altijd regeringen waarin de drie traditioneel politieke families vertegenwoordigd zijn. Zo ook Picqué IV: een regering met socialisten, christendemocraten, liberalen en ook nog eens de groenen. Picqué was (ook wel noodgedwongen) een pragmatisch bestuurder, een verzoener ook die de leden van zijn veelkleurige regering ruimte geeft. Dat zorgt weliswaar voor vrede in het huishouden, maar staat vaak ook ambitie en grootse projecten in de weg. Picqué is er ook altijd in geslaagd om de communautaire vrede te bewaren, dat is een prestatie. Met dank ook aan de Vlamingen die zich altijd heel soepel opgesteld hebben. Nochtans heeft Picqué meer dan eens de grenzen van zijn bevoegdheden afgetast wat tot conflicten met de Vlaamse regering heeft geleid.

Toen Rudi Vervoort er in 2012 aankwam waren collega-parlementsleden en media kritisch. Maar zij vergisten zich, Vervoort trok met zijn ploeg naar Oostende en naar Spa en wist grote dossiers zoals het voetbalstadion op de rails te zetten. Vervoort is te kort aan de macht om zichtbare resultaten te boeken, die zijn voor de volgende legislatuur. Als hij de kans krijgt.

Het oordeel van Paul De Ridder (oppositie, N-VA)

“Het grote falen van deze regering zijn het arbeidsmarktbeleid en de enorme werkloosheid, ik weet wel dat CDH-ministers (eerst Benoït Cerexhe, nu Céline Frémault) daarvoor bevoegd zijn, maar het is het falen van een ploeg onder leiding van eerst Charles Picqué en nu Rudi Vervoort. Nochtans weten we al lang waar het kalf gebonden ligt: het gaat over onderwijs, maar ook over vorming en taallessen Nederlands. En zo belanden we bij integratie. We vinden het zeer positief dat Charles Picqué zich – net zoals dat in Vlaanderen al het geval is – uitgesproken heeft voor verplichte inburgering, maar helaas is de concrete invoering naar de volgende legislatuur verschoven.”

“En ten slotte is er de herfinanciering van Brussel in het kader van de zesde staatshervorming. Die staatshervorming gaat gepaard met een interne stadshervorming, met de overheveling van de bevoegdheden van de gemeenten naar het gewest. Het geld komt er, maar van die interne stadshervorming hebben we nog niet veel gezien.”

Het oordeel van Yaron Pezstat (meerderheid, Ecolo)

“Charles Picqué heeft de grote verdienste om de leden van zijn regering in volle vrijheid te laten werken en resultaten te boeken, hij was ook een goede coördinator. Dat was zeer belangrijk voor de Ecolo-ministers: de alliantie leefmilieu-werk-vorming is een transversale bevoegdheid die veel overleg vergt. Er is ook nooit zoveel geïnvesteerd in wonen en daar was concensus voor nodig en ook daar heeft Picqué het spel gespeeld.”

“Picqué heeft ook een grote rol gespeeld inzake de constitutieve autonomie van het gewest en de intra-Brusselse hervorming, al moet ik hier wel aan toevoegen dat alle ministers en ook de MR en de SP.A vanuit de oppositie hun steentje hebben bijgedragen. Brussel heeft nieuwe bevoegdheden gekregen en is geherfinancierd. Charles Picqué en de regering hebben van de zesde staatshervorming gebruik gemaakt om eindelijk de intra-Brusselse hervorming – waarvoor geen staatshervorming nodig was – op poten te zetten. Het is niet genoeg wat er gebeurd is, maar het is een mooi begin, het bewijs van een regeringsdynamiek.”

“Rudi Vervoort heeft me in positieve zin verrast. Het was niet gemakkelijk om de fakkel over te nemen van de charismatische Charles Picqué. Hij is er bovendien in geslaagd om een aantal dossiers te deblokkeren. Denk maar aan het voetbalstadion, maar ook aan Neo. Ecolo heeft nog altijd bedenkingen bij de noodzaak van Neo, naar de vorm is er gekozen voor een publieke constructie met de stad Brussel en het gewest. Het is de eerste keer dat er een publiek project van die omvang door een Brusselse overheid op poten wordt gezet, dat vinden we positief. Vroeger waren het altijd projecten ofwel van de private sector, ofwel van de NMBS.”