Driekwart in Brussel erkende asielzoekers blijft er ook

Driekwart van de mensen die op het moment van hun erkenning in Brussel verbleven, blijft in de hoofdstad wonen. Eén op de vijf van hen trekt naar Vlaanderen, en amper 5 procent naar Wallonië. "Niet enkel werkgelegenheid, maar ook de aanwezigheid van een netwerk en mobiliteit spelen een rol."

Vlaanderen is meer dan ooit de favoriete regio van vluchtelingen om zich in ons land te vestigen. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van het Vlaams Agentschap Binnenlands Bestuur, waarover De Tijd donderdag bericht. Die cijfers hebben betrekking op 51.000 mensen, erkend tussen januari 2014 en januari 2019.

Negen op de tien mensen die in Vlaanderen wonen op het moment dat hun status van asielzoeker officieel omgezet wordt in die van vluchteling, blijven er nadien ook wonen. In Wallonië blijft minder dan de helft, de rest verhuist naar Vlaanderen (38 procent) en Brussel (16 procent).

In Brussel blijft driekwart van de erkende asielzoekers na hun erkenning. Een op de vijf van hen trekt naar Vlaanderen, en amper 5 procent naar Wallonië.

Syriërs in Brussel

De nationaliteit van vluchtelingen blijkt een deel van de verklaring voor hun woonplaats in België. Opvallend is dat Syriërs, de grootste groep vluchtelingen in ons land, meer dan gemiddeld in Brussel wonen. Bijna één op de drie van de 17.500 Syriërs die de voorbije vijf jaar de vluchtelingenstatus kregen, woont in de hoofdstad. Afghanen, Irakezen, Somaliërs en Eritreeërs wonen dan weer bovengemiddeld in Antwerpen, Gent en de Vlaamse centrumsteden.

"Een klassieke verklaring daarvoor is dat nieuwkomers sneller zullen verhuizen naar plaatsen waar ze netwerken van mensen met dezelfde nationaliteit of roots vinden," zegt Ilke Adam, professor migratie en diversiteit aan de VUB, aan BRUZZ. Dat beaamt ook Nils Luyten van Orbit vzw. "In Brussel is al een grote, Syrische gemeenschap aanwezig. Dus zullen Syriërs makkelijker daar gaan wonen."

Mobiliteit

Naast nationaliteit is werkgelegenheid een belangrijke factor in de keuze van een woonplaats. Daarom loopt de interne migratie hoofdzakelijk van platteland naar de stad. Toch is het volgens Luyten zeker niet de enige factor.

"Mobiliteit speelt ook een grote rol," aldus Luyten. "In Wallonië is het netwerk van het openbaar vervoer minder ontsloten. Maar heel wat erkende vluchtelingen hebben bijvoorbeeld een rijbewijs dat nog niet erkend is: zij zullen dan eerder trekken naar plaatsen waar ze zich makkelijker kunnen verplaatsen, zoals in Vlaanderen of Brussel."

Tot slot wijst Luyten op het feit dat het voor erkende vluchtelingen niet altijd makkelijk is om in kleinere gemeenten een woning te vinden. "Dus trekken ze naar steden, waar vaak meer aanbod is, en waar doorgaans ook meer huisjesmelkers actief zijn."