Enfant terrible: Soetkin Van Causbroeck, bloemenpassionata en relatiebeheerder bij Voka

Soetkin Van Causbroeck (34) groeide op in Nieuwenrode, een deelgemeente van Kapelle- op-den-Bos. Ze studeerde sociologie aan de KU Leuven, en werkt sinds drie jaar bij Voka als relatiebeheerder. Vorige zomer ging ze van start met een eigen pop-upbloemenzaak in Vilvoorde. Ze organiseert creatieve workshops ‘bloemschikken’. Tien jaar geleden kwam ze in Schaarbeek wonen.

De liefde voor bloemen heb ik met de paplepel meegekregen. Ik ben opgegroeid in Nieuwen­rode, mijn ouderlijk huis stond echt te midden van de velden. Mijn moeder was een fervente tuinierster, gespecialiseerd in het aanleggen van Engelse tuinen. Je weet wel, tuinen die er heel organisch en verwilderd uitzien, maar die eigenlijk veel werk vragen om er zo uit te zien (lacht). Ik heb heerlijke herinneringen aan de momenten in de keuken dat we samen boeketten maakten.

De idee om een eigen pop-upbloemenwinkel te beginnen ontstond door een samenloop van omstandigheden. Ik had een reis gemaakt naar Amerika. In Nashville zag ik op een dag een flowertruck, een grote vrachtwagen vol emmers bloemen waar de klanten hun eigen ruiker konden mee samenstellen. Dat gaf me zin om iets gelijkaardigs te doen.

Sinds een paar jaar werk ik bij Voka vanuit een grote interesse in ondernemerschap en ik heb er zelf ook een starterstraject gevolgd. Zo kreeg ik de smaak te pakken om mijn eigen project uit te bouwen. Maar het mocht geen conventionele winkel zijn, dat interesseerde me niet.

De klassieke bloemsierkunst zegt me niks (lacht), ik wilde mensen prikkelen om er zelf creatief mee aan de slag te gaan. Ik heb ook alleen bloemen aangeboden die een duurzaamheidslabel hebben, dus waarvan bijvoorbeeld het energie- en waterverbruik zeer beperkt is gehouden.

En ik koos vooral voor bloemen met een hoek af, zeg maar (lacht), korenbloemen, juffertjes-­in-het-groen, blauwe distels. Maar ik merkte toch dat nog behoorlijk wat mensen het moeilijk vonden om hun eigen boeket samen te stellen. En omdat je natuurlijk genoeg divers aanbod moet hebben én geen idee hebt van je klantenpotentieel, bleef ik ook vaak met overschotten zitten. Terwijl weggooien tegen mijn principes is. Dus heb ik het over een andere boeg gegooid.

Sinds een paar maanden werk ik enkel nog met bloemenabonnementen via mijn website. Of ik maak op bestelling een bijzonder boeket voor een huwelijk. Daarnaast organiseer ik regelmatig workshops, al dan niet op aanvraag. Maar niet op de traditionele manier, waarbij mensen iets moeten namaken.

Nee, ik bied een origineel assortiment bloemen, leer een techniek aan en ieder maakt zijn/haar boeket naar eigen smaak en vermogen. Het belangrijkste voor mij is dat mensen er plezier aan beleven, zichzelf verrassen en op die manier hun hoofd kunnen leegmaken.

Momenteel ben ik volop bezig om een eigen bloemenweide aan te leggen. Op een perceel van de grond van mijn ouders in Nieuwenrode. Dat geeft me de kans nog meer te werken met wilde bloemen, en zo leer ik weer heel wat bij over zaaien en planten. Mijn ultieme droom zou zijn om zo'n weide in Brussel te creëren, en bij te dragen aan de biodiversiteit in de stad. Maar je moet natuurlijk een lap grond vinden. Bij deze een warme oproep (lacht).

Na mijn studies in Leuven ben ik meteen in Brussel komen wonen, omdat ik als plattelandsmeid toe was aan iets totaal anders. Met Schaarbeek was het liefde op het eerste gezicht: ik reed toevallig door de Louis Bertrandlaan en werd getroffen door de schoonheid van de architectuur, en de ligging.

Ik woon nu in de Voltairelaan en prijs me nog dagelijks gelukkig om hier te mogen thuiskomen. Ik vind Brussel tout court fantastisch, maar de politici valoriseren het potentieel veel te weinig. Waarom is er bijvoorbeeld nauwelijks toerisme in Schaarbeek, zo'n interessante en mooie gemeente? Het heeft volgens mij alles te maken met die negentien baronieën, waardoor er een globale visie ontbreekt. Het politieke getouwtrek mag wel eens stoppen.

Een favoriet plekje? Goh, echt moeilijk kiezen. Als ik er toch eentje moet uitpikken: het Koningin-­Groenpark, in de Groenstraat. Een ronduit surrealistisch parkje, gelegen op een supersteile helling en gesandwicht tussen de straten. Niet makkelijk te vinden, maar zodra je er binnenraakt, denk je bij jezelf: 'Hoe bestaat het toch?!' Zo typisch Brussel.