Laptopia: Crabbegat

Toen men onlangs op zoek ging naar de vreemdste straatnaam van Vlaanderen, kwam men niet verder dan Boterham, Kromme Elleboogstraat of Oude Zak. Dan verkies ik toch het Crabbegat in Ukkel. Ik kom er niet alle dagen, maar ik was er al een paar keer gepasseerd, en voelde plots de drang om er naar terug te keren. Als het jeukt, moet je krabben. Het gevoel dat ik heb wanneer de naam Crabbegat voor mijn geestesoog verschijnt, hebben andere avonturiers voor mij ook gehad met het Skagerrak of het Kattegat. Achter het Crabbegat ligt het onbekende. Het is een soort verdwijngat, een achterpoort waarlangs u ongemerkt de Brusselse scène kan verlaten.

Het gat zit op een hoek van de verder totaal onverdachte De Frélaan. Een hoek waarvoor het woord pittoresk is uitgevonden. Met aan de ene kant het grauwe pleister van een kunstacademie, en aan de andere kant een bewoond huis met als geboortedatum 1570, dat alleen nog uit gewoonte overeind staat, en wordt bijgelicht door de kaarsen van een wilde kastanjelaar. Wat verder staat een huis waar ooit schilder Isabelle Masui zou hebben gewoond, en waar Ulenspiegel op de gevel staat geschreven. Alleen spijtig dat daar nog een Italiaans restaurant tussen zit met de ongeïnspireerde naam Casa Vecchia. Dat Tijl Uilenspiegel hier ooit rondhing, wil ik best geloven, maar niet dat er toen al pizza’s werden gebakken.

Bij wijze van aangepaste bestrating is er op dit stukje middeleeuwen een karrenvracht kasseien neergegooid. Tussen de voegen hebben paardenbloemen de tijd van hun leven.

Van op de De Frélaan kan je de ware aard van Crabbegat niet zien, waardoor verschillende automobilisten denken dat ze er hun wagen wel zullen kwijtraken. Maar daarvoor is heel weinig plaats. Het Crabbegat is een fuik. Na die paar huizen staan er twee paaltjes, en voorbij die paaltjes begint een andere wereld. Crabbegat is namelijk een holle weg. Holler dan dit komen de holle wegen zelden, zeker in onze verwoeste gewesten. En hij kronkelt nog ook. Crabbegat slingert zich als een leeggelopen slotgracht om het Wolvendaelpark heen. Ooit werd langs hier het water van de Wolvenberg naar de Ukkelbeekvallei gedraineerd, en dat zorgde in de loop der geologische tijdvakken voor de nodige erosie.

Wie is vergeten dat slijtage tot schoonheid kan leiden, moet hier maar eens komen kijken. U gelooft het misschien niet, zeker als u tot vandaag nog nooit van Crabbegat had gehoord, maar dit is het soort plekje waar de Rode Ridder met plezier en met succes in een hinderlaag kwam liggen. Pelgrims op weg naar Compostela maken voor dit stuk speciaal een omweg.

Langs beide zijden van de wandelweg rijst een aarden wal op als de gestolde golf van Hokusai voor Mount Fuji. Met hetzelfde gevoel voor overdrijving en artistieke bluf kan je zeggen dat de gespierde wortelpartijen van de flankerende bomen, die de aarde angstvallig bij elkaar houden, net kunstwerken van Berlinde De Bruyckere zijn. De bomen vertonen onderaan een opmerkelijke kromming. Aanvankelijk hadden ze niet door dat ze boven de leegte groeiden. Waarop ze zich, zoals de coyote die in Road Runner steevast het ravijn inliep, plots van hun hachelijke positie bewust werden, en alsnog aan de wetten van de zwaartekracht besloten te ontsnappen. Boven je hoofd overbrugt het loof de kloof, en raken de groene kruinen met elkaar vergroeid. Laag bij de grond zoemen de eerste insecten, waaronder de lompe hommel, die zichzelf met moeite in de lucht houdt. Op de dorre bladeren ontrollen zich met een snelheid van enkele celdelingen per dag de glanzende embryo’s van een varen. Kleine vogeltjes doen boven de mini-vallei aan paragliding, onder het applaus van een plots opvliegende duif.

En dan schijnt er plots toch een ander licht aan het einde van de tunnel. De illusie van het Crabbegat is namelijk kortstondig, want het leidt nergens naar. Het is slechts een wormgat tussen twee villawijken, maar wel het mooiste van het Gewest.

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.