Metrolijn 5 aflevering 2 - Sint-Guido: Een stukje Brugge in Brussel

Anderlecht, Sint-Guido, 13u55. In het cultuurcentrum Zinnema heb ik afgesproken met Liliane. Lichtjes verkouden heet ze me hartelijk welkom in Saint-Guidon. "In Brussel zeggen we de namen van metrostations altijd in het Frans. We hebben het dus nooit over Sint-Guido, maar wel over Saint-Guidon. En dat geldt ook voor de straatnamen." Liliane Dussart, geboren en getogen in Anderlecht, woont al bijna heel haar leven in de Sint-Guidowijk. En daar is ze trots op: "Het is een heel aangename buurt. Saint-Guidon kan je een beetje vergelijken met Brugge, maar daar zijn er veel meer smalle straatjes."

Bobbejaan Schoepen
En ik moet toegeven: Lilianes vergelijking is meer dan terecht. De Place de la Vaillance (het Dapperheidsplein) is een knus en gezellig plein, omringd door architecturale pareltjes zoals de Sint-Pieter-en-Sint-Guido-Kerk en de Muziekacademie. "Toeristen op zoek naar culturele bezienswaardigheden kunnen hier zeker hun hart ophalen." Maar er is meer: in het cultuurcentrum Zinnema krijgen amateurkunstenaars de kans om hun artistieke vaardigheden te ontplooien. "Zelf geef ik er al zeven jaar lang voorstellingen," zegt Liliane kwiek en monter. "En altijd voor volle zalen!"

Liliane staat zelf al 67 jaar op de planken en is aan haar laatste voorstellingen toe. Met pijn in het hart. "Maar als ze nog eens bij me aankloppen, zal ik zeker geen neen zeggen." De podiummicrobe kreeg Liliane te pakken via haar vader: "Hij was clown en heeft nog samen met Bobbejaan Schoepen opgetreden. Van kleins af aan volgde ik mijn vader bij al zijn voorstellingen. En op een bepaald moment vroeg hij of ik hem wilde vergezellen op de bühne, want zijn danseuse had volgens hem twee linkerbenen." Liliane is een echte duivel-doet-al: behalve in dansen blinkt ze ook uit in cabaret en zang. En de laatste jaren entertaint ze samen met haar Dussy Club-team de senioren uit de buurt.

Levende legende
Na onze gezellige babbel in het cultuurcentrum brengt Liliane me naar de mooiste uithoekjes van haar wijk. Om de haverklap wordt ze aangeklampt door buurtbewoners. Liliane is graag onder de mensen, en de mensen zijn graag bij haar. "Ik gebruik niet graag de lift in het metrostation, want daar sta ik meestal alleen in. Ik ben een echte stadsmens. Een leven buiten de stad, weg van de mensen, is niets voor mij!" Sociaal als ze is, heeft ze het soms wel moeilijk met de mentaliteit in en rond het metrostation zelf: "Ik hou van Saint-Guidon, maar de metrobuurt is een 'doorgang'. De mensen lopen gewoon door en kijken niet naar elkaar om. Ik vind dat spijtig."

"Tussen de buurtbewoners onderling heerst er wel een gemoedelijke sfeer. We spreken Frans, Nederlands en Brussels met elkaar. Omschakelen van de ene taal naar de andere doen we automatisch." Van spanningen tussen Nederlands- en Franstaligen is hier geen sprake. "De taalkwestie wordt gewoonweg opgeblazen door de media en de politici." Liliane was van oorsprong Franstalig, maar op haar Nederlands valt niets aan te merken. "Dat heb ik te danken aan het toneel, waar ik veel in contact kwam met Nederlandstaligen." Liliane neemt me op sleeptouw naar Gemeenschapscentrum De Rinck. De directrice strooit kwistig met lofwoordjes: "Liliane is hier een levende legende. Wanneer ze ophoudt met haar voorstellingen, zal ze een groot gemis zijn voor de lokale cultuurverenigingen."

Nadat Liliane me uitstekend gegidst heeft door Saint-Guidon, wil ze me nog een van de groenste plekjes uit de buurt laten zien: de tuin bij het Erasmushuis. We houden halt aan de vijver. Een merel dompelt zijn vleugeltjes onder in het water. Liliane bewondert het tafereel en geniet.

Met dank aan het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de VGC.

Onze zomerreeks Metrolijn 5 wordt verzorgd door studenten Journalistiek en medewerkers van HUB, Luca en ISFSC. Elke week gaan ze bovengronds aan een van de metrohaltes tussen Erasmus en Herrmann-Debroux om het verhaal van een bijzondere persoon uit de buurt te vertellen.