De nieuwe 'Emmanuelle' is weinig opwindend

Een Emmanuelle voor het post-MeToo-tijdperk: zo opwindend leek het project van Gouden Leeuw-winnares Audrey Diwan op papier, zo’n sof is het in de praktijk.

Of je nu destijds een poster van Sylvia Kristel boven je bed had hangen, veel kritische bedenkingen hebt bij Emmanuelle (1974) of van mening bent dat er véél betere erotische films gemaakt zijn, de vijftig jaar oude film van Just Jaeckin is een mijlpaal in de geschiedenis van de erotische cinema en meer dan een voetnoot in de seksuele revolutie.

Ter illustratie van de fenomenale populariteit: een bioscoop op de Champs-Élysées hield Emmanuelle tien jaar lang op de affiche omdat de bussen maar Japanse toeristen bleven aanrijden.

Dat gaat de Emmanuelle van Audrey Diwan niet overkomen. Die zal blij mogen zijn als ze binnen tien weken nog volk tot bioscoopbezoek kan verleiden. Nochtans zag het er op papier niet oninteressant uit. Diwan won de Gouden Leeuw op het Festival van Venetië met L’événement, een prangende adaptatie van een roman over abortus van Nobelprijswinnares Annie Ernaux.

Diwan heeft een Emmanuelle voor de 21e eeuw willen maken, een post-MeToo-portret van een door perfectiedrang verlamde vrouw die geen orgasmes meer krijgt in een op genot gerichte wereld. Het probleem is dat je dat wel kan afleiden uit interviews en intentieverklaringen, maar nauwelijks uit haar afstandelijke, afgeborstelde en veel te overdachte film. Al was het maar omdat tenenkrommende, Engelstalige dialogen je de lust benemen om verder te kijken.

Noémie Merlant uit Portrait de la jeune fille en feu heeft alle moeite van de wereld om je wakker te houden. Haar Emmanuelle moet naar Hong Kong om de kwaliteit van een door Naomi Watts bestuurd luxehotel uit te testen en neemt die job vreselijk serieus.

Het is makkelijker te zeggen wat deze Emmanuelle niet is - het is geen vrouwvriendelijke softporno en geen update, remake of herlezing van het origineel - dan wat het dan wel is. Enerzijds lijkt deze Emmanuelle een totaal andere film te willen zijn, anderzijds zit je wel met knipogen en hernemingen zoals een vluggertje in het vliegtuig of seks in een rotanstoel.

Wat nu de essentie had moeten zijn, is lost in translation.

Emmanuelle is vanaf morgen te zien in de filmzalen