'Moving': een coming-of-agedrama dat zijn rerelease absoluut verdient

Sinds deze week hebben de bioscopen een Japans scheidingsdrama uit 1993 op de affiche van een regisseur die niemand kent. Frons de wenkbrauwen niet, Moving is een kleinood.

Om tal van redenen is Shinji Sōmai geen bekende regisseur, zelfs niet voor verstokte cinefielen. Zo stierf hij vroeg en regisseerde hij bescheiden kleinoden in een periode dat de Japanse film niet floreerde. Maar de release van het hier nooit eerder uitgebrachte, fraai gerestaureerde Moving in verschillende Europese landen is de ‘vergeten meester’ uit de vergetelheid aan het trekken.

De huidige boegbeelden van de Japanse film, Hirokazu Kore-eda (Shoplifters) en Ryusuke Hamaguchi (Drive my car) lachen in hun vuistje want zij zingen al veel langer de lof van hun voorganger. Het is makkelijk te zien waarom.

Shinji Sōmai excelleert in de eenvoud en laat je zonder sentiment of opsmuk heel hard meevoelen met jonge mensen. In Moving rebelleert de pientere, bijzonder klaar kijkende, jonge tiener Renko tegen de scheiding van haar ouders en dan vooral tegen een vader die haar in de steek lijkt te laten. Al haar zekerheden zijn weggevallen, waardoor haar reis richting zelfontdekking vervroegt.

Coming-of-agefilms zijn er bij de vleet, maar deze is gevoelig juister en daarom hartbrekend. Begrijpelijke en onvermijdelijke tristesse, soms is het leven hard, wordt niet onder de mat geveegd maar opgevangen door zacht, teder medeleven. Een vleugje mysterie en poëzie maken er helemaal een film over de jeugd van die een veel grotere bekendheid verdient.

Moving is vanaf vandaag te zien in de filmzalen