Skunk: 'Keihard en deprimerend. En toch meeslepend'

Keuzestress in de bioscoop? Filmfanaat Gerd helpt je op weg en recenseert iedere woensdag voor BRUZZ-radio zijn Film van de Week. Vandaag is dat Skunk van Koen Mortier.

Deze week pakten de makers van de film Skunk uit met een opvallende promotiestunt: hoofdrolspeler Thibaud Dooms richtte zich in een video als zijn personage Liam tot premier De Croo (Open VLD) en nodigde hem uit om een bezoek te brengen aan de gesloten jeugdinstelling waar hij verbleef.

Of, als De Croo geen tijd had, kon hij misschien gaan kijken naar Skunk?

Hoeft het nog gezegd: als film over kinderverwaarlozing, kansarmoede en jeugdzorg is Skunk bijzonder relevant. De lange wachtlijsten bij gesloten jeugdinstellingen, het gebrek aan middelen en personeel zijn bekend. Net als de sombere cijfers van kinderen die in ons land opgroeien in armoede.

Regisseur Koen Mortier (Ex-drummer, Engel) weet zijn striemende aanklacht audiovisueel dwingend te verpakken. Inhoudelijk mag de film dan deprimerend en vaak afstotelijk zijn, als kijker wordt je meegesleurd door de intense vertolking van de nieuwkomer Thibaud Dooms en de documentaire fotografie van lichtgrootmeester Nicolas Karakatsanis (Rundskop, Hellhole, I Tonya).

Mortier rijdt geen vlekkeloos parcours: de opeenstapeling van gescheld, getreiter en gemep verliest op den duur wat van zijn impact en in de finale flirt Skunk met het groteske. Desalniettemin, een aanrader voor sociaal bewogen cinefielen met een stevige maag.

In de zalen vanaf 13 maart