Estafette: De eerste van het jaar

Bram Van de Velde stond de laatste zondag van juni aan de start van de triatlon van Brasschaat. De eerste van het jaar.

13u55. Tijdens de eerste honderd meter van het looponderdeel voelen mijn lange stelten als zeemansbenen. Het zijn ongeleide projectielen die onder mijn romp zwabberen als resultaat van te weinig voorbereiding en wat kopwerk in de laatste fietskilometer. Na tien minuten heb ik mijn loopbenen te pakken. De snelheid van vorig jaar zit er niet meer in. Maar ach wat. Tijd is niet de grootste uitdager.
Even terugspoelen. Mijn eerste triatlon van het jaar zit erop. De laatste zondag van juni stond ik, net als vorig jaar, aan de start van de triatlon van Brasschaat. Waar de Pfaffs wonen, ja. ‘t Is een achtste triatlon geworden. Voor de kwart heb ik nog wat extra trainingskilometers nodig.

10u00. Ik ben zonder twijfel de slechtst georganiseerde deelnemer aan de start. Dat ik überhaupt aan de start verschijn is al een krachttoer. ‘s Morgens kom ik erachter dat mijn koerspaard nog een nieuwe achterband van doen heeft. En o ja, waar heb ik mijn eendelig, gestroomlijnd en met reclame bedrukt triatlonpakje ook alweer gelaten? Ik gris een extra binnenband mee, improviseer met een koersbroek en een strakzittend t-shirt zelf een aerodynamisch sportpakje en prop alles in de Toyota Yaris van mijn vriendin. Richting Antwerpen dan maar. De E19 leidt me behalve naar mijn eerste wedstrijd van het jaar ook naar een plensbui van jewelste.

12u30. Mijn band vervangen moet in de gietende regen. Maar ach, nat zullen we toch worden na 750 meter zwemmen in de E10-plas. Op de atletenparking hijst deelnemer na deelnemer zich in zijn wetsuit. Ach ja, het regent toch. Het moet een mooi zicht zijn. Een halfuur voor aanvang fietsen alle atleten naar de start, allemaal al in hun zwempak. Een resem rubberfetisjisten op de Bredabaan in het poepchique Brasschaat.

12u59. Een minuut voor de start. Ik herken Marcel nog. Een sympathieke Nederlander wiens kikvorspakje ik vorig jaar nog dichtritste. Ik bewijs hem opnieuw dezelfde dienst en hij doet hetzelfde voor mij. We schuifelen naar voren, richting start. Een zeventigtal atleten troepen samen aan de waterkant. Niks geen stoere praat vooraf. Eerder excuses genre: ga jij maar eerst, ik kan toch amper zwemmen. Of: als ik over een uur niet terug ben, stuur dan de duikers maar.

13u00. Start! Het blijft vreemd: zwemmen in open water. Al die spartelende ledematen rondom me, ik ben het niet meer gewend. Zichtbaarheid nihil in dat troebel water. Zeker voor een brillendrager zoals ikzelf. Ik stoot halverwege eerder toevallig op een gigantische gele boei. Goed bezig. Nog 375 meter zorgen dat ik geen bruine brij inslik.

13u15. Achteraf bekeken zijn de eerste kilometers op de fiets de meest – excusez-moi le mot – klote. Ik ruil zo snel mogelijk mijn haaienpak voor mijn koerspaard. Ik verlaat met Wouter, zo staat toch op ‘s mans rug geschreven, de wisselzone. Flashback: ik ken Wouter. Vorig jaar fietste ik ook met hem samen. Twintig kilometer lang hadden we goed geroteerd en na de wisselzone van het looponderdeel zou Wouter enkel de onderkant van mijn schoenen zien. Helaas heeft Wouter dit jaar precies wat meer op de fiets gezeten dan vorig jaar. Of, en da’s zeker zo, ik wat minder. Ik zie de lettertjes op zijn rug steeds kleiner worden. Pijnlijk. Dan maar aanpikken bij een sterveling van een minder kaliber.

14u18. Na een uur, zeventien minuten en vijfenvijftig seconden overschrijd ik de finish in het park van Brasschaat. Enkele partjes sinaasappel en een paar plakjes peperkoek later ben ik een nieuw mens. De Toyota Yaris voert me terug naar Brussel. In de koffer staat een vuilniszak met natte spullen. In de achteruitkijkspiegel houd ik mijn fiets in de gaten. De regen heeft plaats gemaakt voor de zon. En in mijn binnenste heerst bevredigende rust. Een rust die een trip naar Antwerpen, zwemmen in bruine brij, sterven in een achterwiel en strompelen op zeemansbenen meer dan de moeite waard maakt. Tot volgend jaar, Brasschaat.

Bram Van de Velde (@bram_vandevelde) is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter