Estafette: Het Brussels voetbal leeft weer

In het hockey zijn de Waterloo Ducks dit weekend voor de derde opeenvolgende keer kampioen van België geworden. Drieduizend hockeyliefhebbers waren de bevoorrechte getuigen van de ultieme overwinning van de Watducks tegen de Dragons uit Brasschaat. De finalewedstrijden van de play-offs vonden plaats op neutraal terrein, in de prachtige tempel, met de oudste en beschermde sporttribune van Racing De Bruxelles.

Hockey en Tennis Club Daring Molenbeek heeft dan weer een Europees ticket weten te bemachtigen. Met bescheiden middelen. De kwalificatie is een huzarenstuk. Brussel, de hoofdstad van de Belgische hockeysport.

Met het voetbal is het anders en minder goed gesteld. RWDM beleeft een warrig en moeilijk jaar. De fusieclub verliest uitzicht op de top vijf door in Geel te verliezen. Royal Sporting Club Anderlecht is dit seizoen kampioen van de wisselvalligheid. Voor de komst van Club Brugge afgelopen zondag, de gedoodverfde kampioen, werd maar liefst tien keer verloren. Club verkeerde voor zondag in een roes van euforie na een lange reeks zeges. Ondanks de tweede plaats. De media spelen hier gretig op in.

De laatste keer dat Brugge in Brussel kon winnen is meer dan tien jaar geleden. In het seizoen 1998-1999 werd het 2-3. Die match wordt door de journalisten uitvoerig een week lang (her)besproken. De Club hype heerst in de Nederlandstalige media. Misschien terecht. Maar RSCA is in staat om toppers te winnen. Besnik Hasi slaagt er inmiddels in om een stuk van zijn onverzettelijkheid op de jonge, soms wat kwetsbare groep over te brengen.

Een uitwedstrijd is meestal een nachtmerrie, vooral tegen de meer bescheiden clubs. Voor de wedstrijd is de sfeer niet echt gespannen. Eerder onbestemd. We bespreken de match met de collega’s. Gelukkig verzet arbeid de zinnen. De club heeft een aantal oud-spelers uitgenodigd die samen tweeëndertig kampioenstitels behaald hebben. Opvallend hoe de generaties verschillen. De mannen van de grote ploeg van de jaren 1960 en 1970 genieten van het gebeuren en zijn goedlachs.

Jacques Teugels, tweemaal kampioen bij Anderlecht en één keer bij RWDM, amuseert iedereen. Jean Cornelis, man van zeven titels, vooral in de jaren zestig, voormalig leraar moraal, speelde de eerste Europese finale in 1970. De verdediger Jean Plaskie, uit Haren, was zes keer kampioen. Goede vriend van Cornelis. Zij waren destijds amateurs. De anderen, uit de jaren 1990 en het begin van deze eeuw, zijn meer ingetogen. Aanvaller Oleg Iachtchouck komt bijna dagelijks langs, zijn vader, moeder en schoonvader werken voor RSC Anderlecht. Hij heeft drie paars-witte titels op zijn palmares geschreven. Hij wordt door het publiek met open armen ontvangen.

Ook Glen De Boeck is nog erg populair. De lange stopper won drie nationale kampioenschappen. Tomasz Radzinski, twee titels, kon er om familiale redenen (hij werd voor de derde keer vader) niet bij zijn. Lucas Biglia, vier keer kampioen, is net te laat in Brussel geland om op het veld voorgesteld te worden. De meest populaire ex-speler blijft Walter Baseggio. Jonge van eigen kweek. Vier titels. Het publiek brengt een mooie hulde aan een rijk verleden. De huidige ploeg doet de rest. De titelfavoriet verslaan. Het Brussels voetbal leeft weer.

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht