Estafette: RSCA staat altijd op

David Steegen blikt terug op de comeback van paarswit in Londen, op bezoek bij Arsenal. "Anderlecht staat altijd op, vooral wanneer niemand het verwacht. Die heerlijke waarheid zal ik nooit gewoon worden."

“Vrees voor pak slaag” kopt de grootste krant van Vlaanderen.

De helft van RSC Anderlecht is gekwetst of uit vorm. Geen leider (Steven Defour), uit vorm (Andy Najar en Aleksandar Mitrovic), noodoplossingen (flankaanvaller Frankie Acheampong als linksback) en zo kunnen we nog even doorgaan.

De maand oktober kleurt zwart. Vijf op vijftien is de magere oogst. En nu moet paars-wit naar Arsenal, naar het imposante Emirates stadium om voor 59.712 toeschouwers de schade proberen te beperken. Arsenal, tien maal groter dan paars-wit. Letterlijk. Veertig miljoen euro jaarbudget tegenover vierhonderdvijftig miljoen voor The Gunners. Toegegeven, ondergetekende zit bevend op de perstribune.

In de tweede minuut van de wedstrijd tel ik al af. Gelukkig zorgen de drieduizend (méér mocht niet) meegereisde RSCA-fans voor een geweldige sfeer. Ze zingen onophoudelijk en overstemmen de thuissupporters.

Arsenal leidt logisch met 2-0 aan de rust. Tot overmaat van ramp valt de laatste der Mohikanen. Die ene die zich niet had mogen kwetsen. De Congolese international Chancel Mbemba, gevolgd door vele Europese topclubs, zijgt plots neer na een onschuldig duel. Leander Dendoncker, niet eens een centrale verdediger, negentien jaar jong, vervangt hem. We houden ons hart vast.

Even later wordt het 3-0. We vrezen het allerergste. De afstraffing. We willen tekenen om de wedstrijd nu, op een halfuur van het einde, te laten affluiten. Paniek. Als het maar geen afstraffing wordt. De Brusselse twaalfde man heft Bob Marley’s Three Little Birds aan. “No worries about the things, everything ’s gonna be allright” weergalmt door The Emirates. Mooi.

Plots scoort Anthony Vanden Borre, op aangeven van de piepjonge invaller, Andy Kawaya. Allemaal van eigen kweek. De eer is alvast gered. VDB werkt even later de 3-2 af, op penalty.

Rond de tachtigste minuut verlaat ik de perstribune om klaar te staan voor de interviews. Ik sta aan de rand van het veld. Net achter een gordijn Engelse stewards. Ze vloeken. “They (ze bedoelen Arsenal) are rubbish,” zegt de ene. “Right,” zegt de andere. Ik glimlach. Mijn collega van Arsenal wenst me alvast proficiat. “Maar toch weer nul punten,” denk ik.

Mijn gedachte is nog niet koud of ik zie invaller Mitrovic een voorzet briljant inkoppen. Ik spring en duw me af op de rug van de steward. Ik bied hem onmiddellijk mijn verontschuldigingen aan. “Well done,” zegt hij oprecht.

RSC Anderlecht staat altijd op, vooral wanneer niemand het verwacht. Die heerlijke waarheid zal ik nooit gewoon worden.

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht