Vileyne gedachten: dertig jaar Brusselse journalistiek

Persoonlijk ken ik Danny ook al vele jaren. Toen ik als medewerker begon op de Brusselredactie van een nationale krant, was Danny er al de man die je snel de ins en outs van elk dossier kon schetsen. Als je hem tenminste vond, verstopt achter een berg oude kranten op de rand van zijn bureau.

Opdrachten werden nog doorgegeven langs een krakende telefoonlijn en ik weet niet of het iets te maken had met de kwaliteit van die telefoon, maar toen Danny mij er de eerste keer op uitstuurde, belandde ik in taverne L'Esperance, toen nog een rendez-voushuis en - zo verzekerden de aanwezige dames me - zeker niet de plaats waar het nog jonge en piepkleine Ecolo een persconferentie had georganiseerd.

Ecolo is niet piepklein meer en L'Esperance is ook al een paar jaar geen rendez-voushotel meer. Brussel is veranderd. Maar dossiers die dertig jaar geleden actueel waren, zijn dat soms nog.

Het viaduct boven de Leopold II laan - voor wie het niet meer weet: ja, daar was ooit een viaduct, veel groter dan dat aan de Reyerslaan - is al lang verdwenen, maar we worstelen nog steeds met de verkeersknoop.

Het leegstaande en ooit gekraakte Hotel Central tegenover de beurs is niet langer een stadskanker, maar moeten we nu blij zijn met de gentrificatie in de buurt? En wat is er gebeurd met het Brussel waar een priester openlijk homo kon zijn en samen met zijn partner aan het openbaar leven deelnam.

Elke twee weken duikt Danny nog eens in zijn stapel oude kranten op zoek naar artikels die zijn journalistieke loopbaan hebben bepaald.

Geniet van deze duik in het verleden, die ons zeker zal helpen om het heden beter te begrijpen.