Laptopia: Jeanneke Pis

De Internationale Dag van de Vrouw nadert met de zelfverzekerde schreden van alweer een nieuw paar fuck-me-botjes dat eigenlijk net een halve maat te klein was, maar voor die soldenprijs toch ook echt te mooi om te laten staan.

Na de inauguratie van Jeanneke Pis duurde het overigens maar vijftien jaar vooraleer er met het Zinneke van beeldhouwer Tom Frantzen ook een standbeeld van een plassende hond in het Brusselse straatbeeld verscheen. Het is dus niet dat er ondertussen niets meer gebeurd is, en het kan dan ook niet lang meer duren vooraleer ook pakweg genderneutraal plassen ergens in de straten van het centrum op gepaste wijze statuair zal worden verankerd.

Het Kleine Gehurkte Meisje krijgt in ieder geval meer aandacht dan ik had verwacht. Ze wordt wat beschut door ruikers plastic bloemen. Op het waterreservoir onder haar, ligt een raster dat het onmogelijk maakt het geld dat in de fontein geworpen wordt te ontvreemden. Zo kan de volledige som naar onderzoek tegen borstkanker gaan. Voorts heeft Jeanneke ook een eigen Facebookpagina, een website, en kan je haar zelfs bellen.

Toch een kleine kanttekening. Op dit moment pist The Jane eigenlijk helemaal niet. In de biergoot die de Getrouwheidsgang is, zullen velen recentelijk veel meer gepist hebben dan zij. Waarschijnlijk is het wat te koud om de juiste aggregatietoestand voor een geloofwaardige straal te kunnen garanderen. Of lukt het gewoon even niet meer? Het is niet helemaal duidelijk of de beeldhouwer de pupillen van het kind is vergeten, of dat ze dapper persend de ogen sluit.

Dat het meisje daar helemaal naakt gevangen zit achter een traliehek met twee zware hangsloten, is misschien ook wat vreemd. Maar wel weer typisch Brussels. Je moet de toeristen niet zomaar geven waarvoor ze gekomen zijn, foto’s nemen ze toch wel. Ook buiten het seizoen heeft ze nog behoorlijk wat bekijks.

Vooral van groepen in het zog van een gids die graag met dit urinerend curiosum uitpakt. Pas als zo’n groep weer vertrekt, wordt het hachelijker. Hier zomaar wat alleen naar een klein meisje staan staren dat bij min twee haar blote poep laat zien, heeft iets verdachts. De aanblik van de kleine soupape waaruit normaal gezien het water komt, leidt bovendien tot verwarring, net op een moment dat ik het anatomisch eindelijk allemaal op een rijtje dacht te hebben.

Ik dus weer weg, maar toch pas nadat ik heimelijk nog een koppel heb bespied dat halt houdt voor het standbeeld. Voor de foto neemt de vrouw, die zich met haar man alleen waant, voorwaar min of meer dezelfde houding aan als Jeanneke. Een beetje zoals mensen altijd dezelfde gekke dingen doen op hun foto’s bij de toren van Pisa. Alleen nog wat gênanter. Zo besef ik plots weer wat we met dit beeldje kunnen bereiken. De dag dat wildplassen op straat voor alle geslachten de normaalste zaak van de wereld is, zal de Internationale Vrouwendag geen dag meer van strijd, maar een echte feestdag kunnen zijn.