Muidhond: ongemakkelijk maar verhelderend.

In Muidhond brengt regisseuse Patrice Toye het uiterst delicate onderwerp van pedofilie niet aan met woorden, maar met cinema.

Het is een ongemakkelijke ervaring om door de ogen van Jonathan naar de wereld te kijken. De eenzelvige, zachtaardige jongeman die zich ontfermt over een gekwetste moddervis, is een pedofiel die de binnenkant van een cel kent en therapie volgt. Hij weet dat hij een grote afstand moet bewaren tot het eenzame buurmeisje dat nog niet kan zwemmen en probeert dat aanvankelijk ook. Maar daarmee zijn zijn verboden gevoelens nog niet van de baan, daarmee is het gevecht met zijn demonen nog niet beslecht.

Inge Schilperoords markante roman Muidhond was solide basismateriaal voor Patrice Toye. De regisseuse van Rosie en Little black spiders brengt het uiterst delicate onderwerp niet aan met woorden, maar met cinema. De stilering creëert geen afstand, maar brengt een lelijke, complexe realiteit dichterbij. De vertolking van Tijmen Govaerts snoert je de mond. Ook de pedofiel is een mens. Dat vergoelijkt helemaal niets, maar het ontkennen van die waarheid levert alleen nog meer ellende op. Ongemakkelijk maar verhelderend.