In de jaren 1980 had Rambo haters en bewonderaars. Vandaag doet de verpersoonlijking van de dolgedraaide almacht van het Amerikaanse leger er simpelweg niet meer toe.
De tragiek van de Vietnamveteraan met een joekel van een posttraumatische stressstoornis, die door omstandigheden werd verplicht om zijn jagersmes en killerinstinct weer boven te halen, werd door het publiek niet opgepikt.
Wel het bombast, het geweld en het machismo dat daarop volgde. Rambo: last blood geeft het publiek op dat vlak wat het wil/wou – een kinderachtig simpel verhaal, karikaturale slechteriken en horrorexecuties.
Een gênant afscheid (?) van een iconische geweldenaar.
Lees meer over: Brussel , Film , Film van de week , rambo , Sylvester Stallone , rambo: last blood
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.