Arno, kind aan huis in de Dansaertwijk: ‘Hier werd hij met rust gelaten’

De Dansaertwijk is in rouw. Zaterdag overleed zanger en Dansaerticoon Arno Hintjens op 72-jarige leeftijd, maar zelfs op een koude maandag is zijn aanwezigheid nog haast tastbaar. "Na zijn bezoek aan de koning heb ik een gesigneerde foto gekregen, die hangt hier nog steeds op in ons frietkot."

Falstaff, Le Petit Chou de Bruxelles, Au Daringman, L’Archiduc, Roskam… Arno was kind aan huis in zowat elk café in of vlakbij de Dansaertwijk.

“Hij kwam hier elke dag,” vertelt Naoufal Mandour, eigenaar van brasserie Le Petit Chou de Bruxelles op de Oude Graanmarkt. Hij neemt zijn smartphone uit zijn zak en toont een bericht van Arno’s partner Sophie Dewulf. 'Nog voor hij dag zei, vroeg hij me al of we naar Le Petit Chou gingen’, klinkt het in het bericht aan Mandour.

“Elke ochtend kwam hij hier zijn krant lezen. Hij had zijn hoekje op het terras,” vertelt Mandour. “Hij was eigenlijk een heel eenvoudig man, hij zei ‘bonjour, ça va’ en dat was het.”

Terughoudend

Het is iets dat steeds terugkomt: Arno was terughoudend en graag op zichzelf, zegt ook Ruud Van Bochove (75), eigenaar van Café Roskam in de Vlaamsesteenweg, waar Arno “1 à 2 keer per week passeerde.” “Hij zei 'hallo' en that's it, hij kwam eigenlijk pas los na zijn operatie.”

“Hij hield ervan dat hij hier met rust werd gelaten,” zegt Mandour van Le Petit Chou de Bruxelles. “Toch gebeurde het al eens dat er een fan met hem op de foto wou, maar dan zei hij dat hij niet op de foto mocht omdat ‘zijn vrouw niet wist dat hij op café zat’,” een grapje natuurlijk.

Le Petit Chou de Bruxelles lijkt een bedevaartsoord geworden voor vrienden en sympathisanten van de zanger. Niet alleen passeren er de hele dag rouwende vrienden, wanneer de naam Arno valt op het terras begint iemand spontaan te zingen. "Z'étaient chouettes les filles du bord de mer," zingt Bruno gepassioneerd. Een waarderend applausje klinkt op het terras.

Bruno en Caroline zijn speciaal van Luik naar Brussel afgezakt om hulde te brengen aan Arno in zijn stambrasserie Le Petit Chou de Bruxelles, vertellen ze.

Ook goede vriend Daniel Demoustier, bekend als cameraman, zag Arno voor het laatste in de brasserie op de Oude Graanmarkt. "We hebben toen nog een knuffel gegeven, dan wisten we allemaal: het is de laatste keer." Demoustier zag Arno "minstens drie keer per week." Steeds waren ze vaste klanten in Au Daringman, l'Archiduc of Le Petit Chou de Bruxelles.

Of Arno een leegte achterlaat in de wijk? "Absoluut, dat was ook het mooie aan Arno, hij had geen kapsones, iedereen kon er een klapke mee doen. Hij maakte echt deel uit van de wijk, de Dansaertwijk verliest een hoeksteen," aldus Demoustier, die ook tourmanager is geweest van de zanger voordat hij een carrière begon als cameraman in oorlogsgebieden.

"Maar iedereen respecteerde hem, dat is ook het mooie aan Dansaert. Doe gewoon en hij zal ook gewoon doen. We gaan hem verschrikkelijk missen."

Volksman

Arno was een volksman. “Hij was misschien een ster, maar zo gedroeg hij zich niet. Hij kon naar een diner gaan voor een menu van 120 euro, maar even goed kon hij een kebab halen hier om de hoek,” vertelt Mandour nog.

"Mijn mooiste herinnering aan Arno is toen hij in de herfst van vorig jaar nog heeft staan dansen op ABBA en het hele café meekreeg. Het duurde maar tien minuten, en hij was daarna ook doodmoe, maar hij was doodgelukkig. Het was een heel schoon moment," vertelt Martine Peeters, uitbaatster van café Au Daringman.

Dat hij gemist wordt in de wijk, zien we aan de vele bloemen die aan zijn woning in de Dansaertstraat werden gelegd.

Koning

In 2017 werd Le Plus Beau ereburger van de Stad Brussel. “Hij heeft me toen uitgenodigd om de ceremonie bij te wonen,” zegt Mandour, die het een van zijn mooiste herinneringen aan de zanger noemt. “Dat deed me enorm plezier.”

Toen Arno op bezoek mocht bij de koning, stuurde Mandour een berichtje: "Mooie foto met de koning, maar jij bent mooier, jij bent onze koning!’."

Even later werd Mandour de foto, gesigneerd, overhandigd. Trots toont de eigenaar dat de foto nog steeds ophangt in frietkot Chouke, waar Mandour ook eigenaar van is. Het was de laatste keer dat Mandour Arno heeft gezien, zo’n drie weken geleden.

Arno was een icoon in de Dansaertwijk. “We zagen onze waarde in zijn blik," zegt Mandour nog. "Belgen zijn simpele mensen en voor mij vertegenwoordigde hij die eenvoud. Hij leefde niet voor anderen, hij leefde voor zichzelf.”