Beyoncé pakt met wervelende totaalervaring Brussel in

Een verbluffend audiovisueel spektakel waarin je ogen en oren tekortkwam: met de passage van haar Renaissance World Tour bezorgde de Amerikaanse superster Beyoncé het Koning Boudewijnstadion een delirium.

Het was sinds 2016 geleden dat Beyoncé nog een keer in België optrad. Met haar Renaissance World Tour, haar nieuwe, 57 data tellende tournee rond haar vorig jaar uitgebrachte gelijknamige album, haalde ze alles uit de kast om die passage te overtreffen. Tweeënhalf uur lang liet ze je mond openvallen met een totaalervaring die de geschiedenis van de zwarte muziek vierde en in één beweging trots en eigenwaarde promootte.

Vooraf hadden mensen een arm gegeven om het concert van de 41-jarige Texaanse te zien. Een halfuur voor de show zochten nog steeds 9.000 mensen naar een kaartje op TicketSwap. Platinumtickets, die vooraf met het veelbesproken dynamic pricing-systeem waren verkocht, veranderden er tegen 650 euro van eigenaar.

Waar voor hun geld kregen ze wel. Queen B’s Gesamtkunstwerk bestond uit zeven hoofdstukken die telkens op een ander deel van de wholesome artieste focusten. Tijdens elk luik kondigde een filmpje de overgang aan op een voetbalveldgroot videoscherm waarin ze zelf languit te zien was, en waarin ze van schaars geklede diva naar sexy robot veranderde. In het midden van die gigantische videowall fungeerde een grote cirkel als loophole waarin Bey tussen elk deel wegdook voor een kledingwissel en waarin af en toe haar band verscheen.

Studio 54
Bey draaide warm met smachtende soulnummers als ‘Dangerously in love’ en ‘Flaws and all’. Een luik waarin ze vooral toonde dat ze een vrouw van vlees bloed was, die verlangde naar liefde, vocht voor haar man, maar net zo goed eerlijk was over haar onvolkomenheden. Nu ja. De Las Vegas-soul met larger than life drums scheerde af en toe langs meligheid, maar niemand die erom maalde. De 50.000 toeschouwers schreeuwden zich schor vanaf de seconde dat Hare Hoogheid in zilveren gewaad met sleep uit het podium opsteeg.

De boel kwam pas echt onder stoom toen de zangeres zich in een scifipakje hees en het Renaissance-hoofdstuk aansneed. Met haar zevende album schudde ze vorig jaar corona uit de kleren. Een plaat waarop ze de wederopstanding vierde met een als party vermomde ode aan techno, house en disco, muziekgenres waarvan de zwarte oorsprong in de plooien van de muziekgeschiedenis leek verdwenen.

‘I’m that girl’ hotste en botste op een reggaetonritme. ‘Cozy’, een nummer over black pride, paarde een huppelend exotisch ritme aan een Chicago housebeat. Niemand beter dan Beyoncé om trends te spotten en er een eigen draai aan te geven. De zangeres, intussen gehuld in een soort glitterbaloutfit, had zin in een feestje. “We gonna fuck up the night,” klonk het in ‘Cuff it’, een discotrack met lekker slappende bass die het Koning Boudewijnstadion in Studio 54 veranderde.

Pantservoertuig
De Queen had een bonte schare dansers mee in alle maten en kleuren die voortdurend putte uit de queer ballroom-cultuur van de jaren 1980. Terwijl Beyoncé stond te flexen tussen robotarmen, omringden ze haar met oogverblindende stukjes vogueing, krumping en twerking waarvan je ook zonder te bewegen ging zweten.

De dancenummers werden als een dj aan elkaar gelijmd, waardoor je soms bijna op je adem trapte. Met de vallende duisternis ging de set nog een versnelling hoger, ook al hield je dat niet voor mogelijk. ‘Break my soul’, met zijn sample van de danceclassic ‘Show me love’ van zwarte housediva Robin S., zorgde voor een uitzinnig hoogtepunt.

Op het einde van die song kregen zwarte zangeressen, van Grace Jones tot Aretha Franklin, een shout-out. Het concert zat vol met dat soort eerbetonen aan de zwarte cultuur. “Nobody can touch me, I was born free,” klonk het in ‘Church girl’, twerk en gospel, black pride en een ode aan eigenwaarde in één. Run the world (girls)’ kreeg een machtig stukje van Kendrick Lamars Black Lives Matter-anthem ‘Alright’ opgespeld.

Voor het op donkere trapbeats gespijkerde ‘Black parade’ rolde Bey het podium op in een spacey pantservoertuig, dat even later in een jumpcar veranderde. Toen ze al swingend aan een paal ‘Savage’ inzette, straalde ze pure power uit.

Oom Johnny
De boodschappen over een aan pillen verslaafd Amerika en de nakende Apocalyps ten spijt, moest het feestje verder: aan de rand van de afgrond diende vooral gedanst te worden.

Voor ‘Crazy in love’ werd een uit de kluiten gewassen glitterbol bovengehaald. Het nummer richtte de schijnwerpers andermaal op haar geweldige band, die stond te funken dat het een aard had. Discofunk vulde de finale met de geile grooves van het vanuit een venusschelp gezongen ‘Plastic off the sofa’ en ‘Virgo’s groove’. ‘Heated’ bracht een ode aan Bey’s Uncle Johnny, die destijds jurken had ontworpen die ze droeg in Destiny’s Child en die haar zwarte queer house- en ballroom­muziek had leren kennen.

“I wanna house you,” klonk het even later in ‘Pure/honey’, waarin dansers in de lange outro om beurten hun beste moves mochten etaleren. We hadden Bey zelf ook graag zien dansen, maar de diva had het te druk met het bestijgen van het glazen paard waarmee ze bij het discofeestje ‘Summer renaissance’, slim geprikt op een sample van Donna Summers discoklassieker 'I feel love', het podium op schreed.

“I’m number one / I’m the only one,” had de Amerikaanse eerder op de avond gezongen in ‘Alien superstar’, “Don’t even waste your time trying to compete with me.” Inderdaad, toen ze even later aan kabels over de massa zweefde, kon je niet anders dan concluderen dat dit buitenaards was. Met haar show in Brussel verlegde Beyoncé de bakens van een popconcert.

Gezien op 14 mei in het Koning Boudewijnstadion

Recensie door luisteraar

Luisteraar Nyoka was ook van de partij op het concert en ook zij was lyrisch: "Ik had mijn ticket cadeau gekregen van mijn zus voor mijn verjaardag en het was overdonderend goed. Toen ze opkwam kreeg ik tranen in mijn ogen en zeker tijdens haar eerste paar nummers voelde het heel emotioneel."

Hoogtepunten voor Nyoka waren de nummers Freedom en Diva, maar naast de gouden stem van Beyoncé wist ook de show te bekoren: "Ze had een leger aan dansers rondom haar, die op een bepaald punt zelfs over het publiek zweefden."