Afstuderen aan de Hotel-opleiding van COOVI: ‘In onze chat werd er af en toe wel geklaagd’

Duizenden jonge Brusselaars tellen momenteel de dagen af naar het einde van een bewogen schooljaar. Dat zal voor altijd worden geassocieerd met de coronocrisis en de ‘lockdown’. Wie dit jaar afstudeert, doet dat een beetje in mineur: geen grote proclamaties, geen grootse feestjes, zelfs geen concrete plannen voor de lange zomer die wacht en vooral veel onduidelijkheid over de toekomst. We laten zes jongeren aan het woord: hoe hebben zij de laatste maanden beleefd van een schooljaar dat sowieso een scharniermoment wordt in hun leven?

Dit is Joke Fleurus (18) uit de klas van twintigtwintig.

Joke Fleurus is een van de laatstejaars die Hotel, Bakkerij, Slagerij of Tuinbouw volgen in het secundair onderwijs van COOVI in Anderlecht. Zij volgt Hotel, en het is haar ambitie om binnenkort in de zaal te mogen staan van een leuk restaurant. Maar toen corona toesloeg, werd het ook voor de leerlingen van de hotelschool te heet in de keuken, en vielen de lessen stil. “In de plaats hebben we preteaching gekregen, met online begeleiding van de leerkrachten, aan wie we vragen konden stellen.” Vooral voor wiskunde vond Joke dat niet vanzelfsprekend. Sommige zaken waren moeilijk te begrijpen zonder fysieke les op school. “En ik ben een stresskip, dus als de preteaching en de taken zich opstapelden, vroeg ik mij wel af of ik dat aan zou kunnen. Ik kan niet zeggen dat we meer werk hebben gehad dan in normale omstandigheden, maar in de chat met de medeleerlingen werd er af en toe wel geklaagd als er weer een nieuwe taak bij kwam. Gelukkig konden we elkaar helpen als er iets niet duidelijk was, en konden we ook altijd terecht bij de leerkrachten. De school heeft alles goed opgevolgd en regelmatig gevraagd hoe het met ons ging.”

Maar wie Hotel studeert, heeft natuurlijk ook praktijk nodig. “Daar hebben onze leerkrachten praktijk iets heel tofs op gevonden. Bij sommige opdrachten moesten we onszelf filmen. Als we bijvoorbeeld een versnijding moesten doen van een stuk fruit, konden we in ons boek kijken hoe dat moest, en daarna alles zelf uitleggen terwijl we onze handelingen filmden. Ook toen we borden moesten serveren en uitleggen aan onze huisgenoten, hebben we daar een filmpje van gemaakt.” De COOVI-leerlingen hebben hun eerste stapjes als televisiekok dus al gezet, maar daar staat tegenover dat ze de geïntegreerde proef waar ze het hele jaar aan doorwerkten, niet helemaal hebben kunnen afwerken. “Daarvoor moesten we normaal een heel menu samenstellen en maken, maar dat is nu geëindigd met de voorstelling van een powerpoint op het moment dat we nog even naar school terug konden. Ook onze stage kon dit jaar niet doorgaan, gelukkig hadden we de voorbije twee jaar ook al stages.”

Voor de praktijk rekent Joke op een studentenjob. Ze kan alvast terecht in het restaurant van haar vader, dat weer opengaat. En nadien hoopt ze ook nog op een andere studentenjob, ook al moet ze dan een mondmasker dragen. Dat de leerlingen van de hotelschool al gewoon zijn aan handen wassen en hygiënemaatregelen is een voordeel. “Tijdens de terugkeermomenten die we nog hadden op school, zijn de veiligheidsmaatregelen goed uitgelegd en hebben we social distancing en extra hygiënemaatregelen ingeoefend. Dat is ook mooie ervaring die we kunnen meenemen.”

Op dit ogenblik zit het schooljaar voor Joke er eigenlijk al op. Er waren een aantal evaluatietoetsen over de geziene leerstof. Geen examens, en daar is ze dan weer niet rouwig om. Als alles goed is, volgt er nog een proclamatie in beperkte kring. Met alleen de klasgenoten en zonder familie. “Dat is heel jammer, want normaal gebeurt dat met een groot feest.”