Afstuderen aan Sint-Joost-aan-Zee: 'Blij dat ik mijn vrienden weer kan zien'

Duizenden jonge Brusselaars tellen momenteel de dagen af naar het einde van een bewogen schooljaar. Dat zal voor altijd worden geassocieerd met de coronocrisis en de ‘lockdown’. Wie dit jaar afstudeert, doet dat een beetje in mineur: geen grote proclamaties, geen grootse feestjes, zelfs geen concrete plannen voor de lange zomer die wacht en vooral veel onduidelijkheid over de toekomst. We laten zes jongeren aan het woord: hoe hebben zij de laatste maanden beleefd van een schooljaar dat sowieso een scharniermoment wordt in hun leven?

Dit is Mona Abdul Haneen (12) uit de klas van twintigtwintig.

Mona is leerling van het zesde leerjaar in Sint-Joost-aan-Zee. Ze woont met haar mama in Laken, en moest tijdens de lockdown niet alleen haar schoolvrienden, maar ook de jeugdbeweging en de lessen aan de circusschool missen. Ze heeft heel veel zin om in september aan het Koninklijk Atheneum in Koekelberg te beginnen.

“Ik mag nu al vier dagen per week terug naar school. Dat vind ik eigenlijk te weinig – ik ga echt graag naar school, ik leer graag bij en ik mis mijn vrienden heel hard. Tijdens de lockdown hadden we maar één uur per dag les. En vaak werd dat een half uur, want het eerste half uur waren we bezig met checken of de webcams werkten, of andere technische probleempjes. Soms dacht ik wel: oh my gosh, leerkrachten kennen echt niks van computers! Dan moesten wij de juf uitleggen waarom haar camera plots was uitgevallen.”

“Woensdag gaan we toch nog eens ‘zoomen’, voor zedenleer. In de klas konden we de bubbels niet gescheiden houden, dus doen we het van thuis uit. Het is veel leuker om op school dingen te leren, met een juf erbij. Thuis denk ik soms: waarom moeten we dit nu leren? Ik stel me thuis dus wel meer vragen bij de leerstof. We moesten bijvoorbeeld een oude tekst uit 1939 lezen, en ik vond dat niet zo nuttig. Maar in de klas, had ik me daar misschien geen vragen bij gesteld.”

“Ik denk dat de juffen ons even hard gemist hebben als wij hen. Tijdens de lockdown heb ik gemerkt hoe hard onze juffen en meesters werken voor ons. Er waren extra praatboxen voor leerlingen die vragen hadden, al heb ik daar zelf weinig gebruik van gemaakt. Een van de juffen is heel creatief en doet ook buiten school heel veel – ze heeft mij zelfs een kaartje voor mijn verjaardag gestuurd. Het was leuk om te weten dat zij ook keihard aan het werken waren. Ze hadden kunnen kiezen om al ons schoolmateriaal op te sturen, maar ze zijn alles persoonlijk bij elk kind komen afleveren. En als iemand iets niet had, dan kwamen ze opnieuw langs. Ze willen ons niet alleen de stof geven, ze doen er alles aan om het ons echt te laten begrijpen. Dat is voor hen het allerbelang­rijkste.”

“Over het algemeen is alles bij ons goed verlopen. We mogen nu weer met elkaar spelen – dat is fijn, want tikkertje of verstoppertje spelen was heel moeilijk toen we afstand moesten houden. Nu moeten we alleen afstand houden van de juf.”

“Ik ga volgend jaar naar het Koninklijk Atheneum in Koekelberg, en ik heb het gevoel dat ik daar klaar voor ben. Ik heb zin om nieuwe vrienden te maken en nieuwe dingen te leren, om te groeien. Of ik bang ben dat ik niet meteen mee zal kunnen? Nee, onze school heeft het goed aangepakt. En in het begin is alles een beetje wennen, hè.”­