Brusselaars in de frontlinie (16): Regina Mukondola bedeelt voedsel voor studenten

Elke avond weerklinkt in de straten applaus voor het medisch personeel. Terecht. Maar naast ziekenhuispersoneel staan nog tal van minder belichte beroepen vandaag in de frontlijn. Of het nu kassiersters, welzijns­werkers, apothekers of agenten zijn, allemaal zorgen ze ervoor dat de stad ook in tijden van pandemie niet stilvalt. Vandaag: Regina Mukondola, die Afrikaanse studenten aan de VUB en ULB voedselpakketten bezorgt.

Mukondola kwam in 1996 naar Brussel via haar toenmalige echtgenoot, die diplomaat was aan de ambassade van Zambia. Ze is gebleven en beschouwt zichzelf inmiddels een echte bruxelloise. In het dagelijks leven werkt ze op de ambassade van Sierra Leone.

Daarnaast is Mukondola een bekend gezicht in het Afrikaans verenigingsleven. Jarenlang zat ze Union des Femmes Africaines voor. Inmiddels is ze voorzitster van United Zambians of Belgium. "Voor corona was het leven altijd druk, druk, druk. Alles is veranderd sindsdien. We namen alles voor vanzelfsprekend aan. Wanneer ik me nu realiseer hoe fragiel het leven eigenlijk is, slaat mijn hart een slag over."

Het verlangen om mensen in nood te helpen zorgt ervoor dat Mukondola, ook nu het op haar werk rustiger is, niet stilzit. Ze werd coördinatrice bij The Helping Hand Project, dat voedsel bedeelt aan mensen in nood. Al snel werd duidelijk dat er een groep is die deze hulp op dit moment bijzonder hard nodig heeft.

"Studenten uit Kameroen, Nigeria en Ghana die hier aan de VUB of de ULB studeren, hebben geen enkele bron van inkomsten meer. Ze hadden een studentenjob, maar die is weggevallen. Ze kunnen vaak niet rekenen op financiële ondersteuning van hun familie of de overheid." Het zijn bijzonder angstige dagen voor hen. "Niet iedereen heeft een geldige zorgverzekering. Ze weten niet altijd of ze geaccepteerd worden in het ziekenhuis."

De eerste levering is inmiddels gebracht. Een pakket met onder andere suiker, bloem, pasta, heel veel rijst en vis en groente in blik. Genoeg om een maand op te overleven. "Ze waren zo dankbaar, ze wilden ons omhelzen," zegt Mukondola. "Maar we hebben hen de producten zelf uit de auto laten halen om de veilige afstand te bewaren."

Een aantal studenten zou dit jaar hun studies hebben beëindigd. Nu weet niemand weet wat de komende weken en maanden voor hen zal brengen. "Ik hoop dat ze niet uit hun studentenkoten worden gezet. En hoe zal de arbeidsmarkt voor studentenjobs zijn na deze crisis? Hoe lang kunnen we hen steunen via The Helping Hand Project?"

Het voelt goed om iets te kunnen doen in tijden van crisis, zegt Mukondola. En ze ziet dat ze niet de enige is. Heel veel mensen hebben met donaties bijgedragen aan de voedseldistributie. "Dat is de spirit die we ook na de lockdown nodig hebben," zegt Mukondola. En zo heeft ze nog wel een suggestie. "We moeten onze menselijke relaties verbeteren. Ik woon in een gebouw met meerdere verdiepingen. Om acht uur staat iedereen te klappen op zijn balkon, maar aan de ingang van het gebouw zeggen we geen gedag."