Rome heeft zijn Trevifontein, Parijs de Fontaine des Mers en Brussel ... Manneken Pis. Je kan het een overschat monument vinden, maar toch behoort dat kleine ventje tot de meest gefotografeerde fonteinen ter wereld. Dat hij al honderden jaren zo populair is, ligt waarschijnlijk aan de humor, maar aan ook het mysterie rond zijn personage. Meer zelfs: zijn populariteit zal daardoor zelfs gevrijwaard blijven.
"Wie was Manneken Pis?"
Het echte verhaal over wie hij is en hoe hij er kwam, zullen we nooit volledig kunnen navertellen. Wat we wel weten, is dat er in de dertiende eeuw her en der in de stad verschillende waterfonteinen werden geplaatst, om de Brusselse bevolking van drinkwater te voorzien. Zo moet er ook een fontein gestaan hebben in de buurt van de plek waar nu Manneken Pis staat. Dat weten we door een vermelding in een tekst van de administratie van de stad over de waterleidingen. Daar gaat het ergens over een fontein 'daer dmenneken pist', oftewel de fontein waar een manneke pist.
De tekst dateert uit het midden van de vijftiende eeuw, er staat dus al zeker sinds dan een plassend jongetje. Maar over wie hij was, bestaan ontelbaar veel verhalen.
Sommigen noemden hem Le Petit Julien of Juliaantje. Er is ook een verhaal over een jongetje dat Brussel al plassend van een brand zou hebben gered. Of kwam er een standbeeld, omdat ouders die hun zoon verloren waren en hem op die plek al urinerend terugvonden, uit geluk een standbeeld lieten zetten? Of was het toch een jongen die tijdens een processie langs de kant van de weg even plaste voor hij verder stapte.
Wat ook het juiste verhaal mag zijn, elke legende droeg bij tot de gehechtheid die de Brusselaars hadden aan het beeldje. Ze herkenden zich in hem, en in zijn brutale en humoristische kantje. Dus besliste de stad om hem te laten vernieuwen en vereeuwigen in 1619 met een bronzen beeldje. Die opdracht ging naar Hiëronymus Duquesnoy, in die tijd een vrij bekende beeldhouwer. Wat nogmaals duidelijk maakt hoeveel waarde deze fontein voor de stadsbewoners had.
In vierhonderd jaar tijd heeft het standbeeld al heel wat te verduren gekregen. Tussen 1747 en 1965 werd het maar liefst zeven keer gestolen. Door Franse soldaten, door de Engelsen, een onbekende brak hem zelfs een keer in twee, de brokstukken werden later in het kanaal teruggevonden. Hierna nam het stadsbestuur geen risico meer. Er werd een replica gemaakt, die nog altijd op de sokkel staat. Het originele standbeeld is te bezichtigen in het Broodhuis.
Een paar van de meer dan duizend kostuums die het ventje ooit droeg, staan tentoongesteld in een museum niet ver van het standbeeld. En zo blijft het verbazingwekkend hoe er aan zo'n klein ventje na honderden jaren nog steeds zoveel symboliek hangt. Afgezien van de lichte teleurstelling op het gezicht van vele toeristen als ze ontdekken dat er wel veel fuzz wordt gemaakt rond een mannetje van amper 55 centimeter.
Elke week gaat BRUZZ met Big City op zoek naar antwoorden op jouw vragen over Brussel. Vragen allerhande over jouw stad stel je online aan de redactie.
De vraag met de meeste voorkeuren wordt onderzocht en beantwoord.
Ook een vraag over Brussel? Zet onze journalisten aan het werk en stel je vraag via het formulier.
Lees meer over: Brussel-Stad , Samenleving , Big City , Manneken Pis , garderobe MannekenPis , orde van de vrienden van Manneken Pis , geschiedenis
