Jazz Brak, bekend om zijn rap geïnspireerd door de straten van Brussel, is niet langer alleen tevreden met het onder woorden brengen van zijn stad. Met zijn camera legt hij nu beelden vast die zijn artistieke universum uitbreiden, tussen stadspoëzie en rauwe esthetiek.
“Vroeger trok ik door Brussel om overal stickers te plakken, nu neem ik foto’s,” vertelde Jasper De Ridder alias Jazz Brak een paar weken geleden in het weekblad van BRUZZ.
De Brusselse rapper, die het voorbije decennium met de hoofdstedelijke hiphopcrew STIKSTOF de bakens van de Nederlandstalige rap verzette, waagde zich vorig jaar op het solopad. De inspiratie bleef stromen, waardoor hij dit najaar al zijn tweede album uitbracht. Dat album heet AUTOFOCUS, een titel die speels verwijst naar het vergrootglas dat de rapper op zijn eigen leven legt, maar ook een knipoog is naar zijn nieuwe ‘tijdverdrijf’: fotograferen.
Dat doet hij, volledig in sync met de heropleving van de analoge fotografie, met een analoge point-and-shootcamera. Eerst was dat de Olympic Mu-1 die zijn zus ooit voor haar zestiende verjaardag had gekregen en die hij bij zijn ouders op zolder had teruggevonden. Intussen heeft hij een hele reeks vintage toestellen bij elkaar verzameld, zoals de Contax T2 en de Leica Minilux.
“Met mijn telefoon neem ik vijftien foto’s en delete er vervolgens veertien,” legt de rapper uit. “Met een analoog toestel moet je met één foto de klus klaren, anders wordt het een dure bezigheid. Je koestert dat beeld ook meer, omdat je er maar één van hebt. En dan zijn er de look and feel, de kleuren van die analoge foto’s zijn veel mooier.”
Beeldende kunstenaar
Jazz Braks uit de hand gelopen hobby resulteert nu in een boek dat aansluit bij zijn album. De rapper bundelt zijn beelden in een klein, bescheiden formaat, hij wil zich nu niet meteen manifesteren als een Grote Fotograaf.
Wat de beelden voor hem betekenen, primeert op de kwaliteit van de foto. Voor hem is het een aanvulling op zijn beeldende manier van schrijven. Zijn taalgebruik is rauw en hoekig, maar heel beeldrijk. Luister met je ogen dicht naar de song ‘Gele blokken’ die hij uitbracht met STIKSTOF, en je zit meteen “op de macadam”, waar je voorbijgereden wordt door “twee Oostblokkers in een Tiguan.”
Die poëtische, maar directe stijl hanteert Jazz Brak ook in zijn beelden. Onderwerpen kiest hij snel, zoals hij ook snel een tekst schrijft, zonder al te veel te overdenken of oneindig te sleutelen. Daarom ook gebruikt hij de point-and-shootcamera, die werkt met autofocus. Hij gebruikt daarbij een lichtgevoelige analoge film met een opvallende korrel en veel contrast.
Dat geeft zijn documentaire stijl de vintage ninetiesfeel die hij zo koestert, en die goed bij de taferelen past die hij schiet bij zijn dwaaltochten door de stad. Hoe rauw de uit de doorgaans stedelijke beelden ook zijn, er zit altijd warmte en hoop in. Tegelijk houdt die werkwijze zijn beelden fris en jong.
Aanschouwelijk
Jazz Braks visuele werk past goed bij zijn muzikale identiteit, omdat het de gelaagdheid van zijn persoonlijkheid en zijn relatie met de stad laat zien. Hij is niet de eerste muzikant die zich als fotograaf manifesteert, denk aan Patti Smith, Lou Reed of Bryan Adams. Dichter bij huis ging Tom Barman van dEUS hem al voor met zijn door de harde schaduwen en kleuren van Harry Gruyaert beïnvloedde esthetiek. Het is geen toeval dat muzikanten ook vaak beginnen te schilderen. Het is diezelfde zin voor beelden die ze willen veraanschouwelijken. Of zoals JazzBrak het zelf zegt: “Het toont alleen nog meer wie ik ben.”
Het boek AUTOFOCUS is beschikbaar vanaf 14/12 bij juwelenmaker Souris in zijn nieuwe atelier in de Arteveldestraat
Lees meer over: Expo , jazz brak , rap , photographie , Bruxelles
