BIG CITY. Van wie zijn de graffiti-initialen NA?

De muren van de stad staan volgekrabbeld. Maar zeg niet zomaar 'krabbel' tegen een graffititag. Want wie moeite doet om er met een andere blik naar te kijken, zal beloond worden met de ontdekking van een ruwe vorm van kunst, maar vooral met het plezier van herkenning. Zodra je focust op een bepaalde tag, wordt het een spel om hem terug te vinden op andere plekken in de stad. Dat is ook het geval voor de initialen 'NA'. Je ziet ze zowat overal opduiken in Brussel, steeds in een andere vorm. Ze lijken doordachter dan andere vormen van tags, waar snelheid primeert. De magie van graffiti is soms net het mysterie errond. Maar voor Big City doorbreken we dat, of toch voor een stukje.

Na wat rondbellen lukt het om in contact te komen met NA, voluit Narsix. We hebben het over zijn werk, niet over zijn identiteit, zoals het hoort. “Het voelt als herinneringen waar ik al een tijdje niet meer aan heb gedacht. Ik begon ermee in 2001 en de laatste in de reeks zette ik in 2011,” vertelt Narsix. Het woord 'reeks' is hier wel op zijn plaats. Narsix heeft gedurende tien jaar exact honderd keer zijn initialen in Brussel achtergelaten, op honderd verschillende manieren. “Ik was nieuw in de stad en zocht een manier om op te vallen tussen het werk van de vele andere graffers, van wie het werk hier al te bewonderen was. Ik wou afwijken van de klassieke Amerikaanse vorm van graffiti waar je snel iets neerspuit, vaak in felle kleuren. Dit keer wou ik mezelf grafisch uitdagen. Ik ontwierp als het ware elke keer een ander logo met de twee letters.”

(lees verder onder de foto-gallery)

Zijn creativiteit om de letters telkens op een andere manier vorm te geven is bewonderenswaardig. De tekeningen zijn meestal in zwart-wit, ze zijn subtieler en gaan op in het geheel. “Ik hou ervan om te kijken naar verschillende vormen van architectuur. Daarom werkte ik tekeningen uit waar er een link was tussen het ontwerp en de plek waar het op terechtkwam. Zo vormt de graffiti een harmonie met de architectuur. Ik denk dat mensen daardoor mijn werk minder snel zullen aanzien als vandalisme, omdat het meer uitgewerkt aanvoelt dan een snelle tag.”

Zijn werk is vooral te vinden op gevels. Daarvoor kroop Narsix op daken, omdat hij het gevoel had dat maar een minderheid van de taggers dat op dat moment in Brussel deed. Het is niet alleen door de hoogte dat NA gemakkelijk te spotten is in het straatbeeld, er is nog een andere reden waardoor je zijn werk regelmatig tegenkomt. “Elke NA die ik achterliet, zie je vanuit een openbaarvervoersmiddel. Of het nu een tram, metro, bus of trein is. Het was mijn methode om locaties te vinden en de stad te leren kennen. Ik zat op het openbaar vervoer met een notitieboekje en zo schreef ik neer welke plekken ik ontdekte. Het werd onbewust mijn handelsmerk en een manier om zichtbaar te zijn voor zoveel mogelijk mensen in verschillende uithoeken van de stad.”

En zo zijn we allemaal letterlijk en figuurlijk misschien al honderd keer een NA gepasseerd. Nog een reden om volgende keer in het openbaar vervoer extra uit het raam te turen. De vondst geeft voldoening, beloofd.

• VOLGENDE WEEK: Wat blijft er nog over van de Wereldtentoonstellingen van 1897 en 1910 in Brussel?